11.3.08

Etten - She's A and S

Ότι και να έκανε θα ερχόταν εκείνη η ημερομηνία, θα ξημέρωνε αυτή η μέρα, θα περνούσαν τα λεπτά και οι ώρες και θα έφερναν εκείνη τη στιγμή….

Τη στιγμή που άνοιξε η πόρτα που οδηγούσε σε έναν άλλο κόσμο. Δεν ήθελε να μπει εκεί. Την έσπρωξαν. Προσπάθησε να αντισταθεί αλλά δεν είχε αρκετή δύναμη. Ήταν περισσότεροι.

Την ρούφηξε το απόλυτο σκοτάδι, ένιωσε να πνίγεται, να αναρωτιέται, να μη μπορεί να καταλάβει τη γλώσσα που μιλούσε, να μην ξέρει αν είναι άνθρωπος. Αποφάσισε ότι ήταν μηχανή. Αυτό άλλωστε θα ευχαριστούσε εκείνους τους ανθρώπους.

Δεν είχε πια φλέβες αλλά καλώδια, δεν είχε μάτια αλλά δυο οθόνες, δεν είχε στόμα γιατί δεν το χρειαζόταν πια. Το είχε πιστέψει. Ήταν μέσα στο σκοτάδι, μόνο σκοτάδι και ένα περίεργο απαλό, ζεστό ρεύμα αέρα γύρω της.

Άρχισε να εξερευνάει τη νέα της μορφή. Ψηλάφιζε… Στη θέση που κάποτε υπήρχε η καρδιά της, τώρα υπήρχε ένας διακόπτης. Τρόμαξε. Για μέρες τα δάχτυλα της δεν ξανακουμπησαν τον διακόπτη και το σκοτάδι γινόταν όλο και πιο πυκνό και ο αέρας όλο και πιο δυνατός. Ένιωθε κίνηση μέσα στο σκοτάδι. Όλο και πιο κοντά της… κάτι την πλησίαζε. Δεν φοβόταν όμως. Το χειρότερο ή αυτό που νόμιζε ότι ήταν το χειρότερο, της είχε ήδη συμβεί. Δεν είχε να χάσει τίποτα. Εκείνη τη στιγμή ένιωσε πάνω της ένα χέρι.. χωρίς δισταγμό ακούμπησε στο σημείο που βρισκόταν ο διακόπτης. Τον πάτησε και το απόλυτο σκοτάδι πνίγηκε στο φως. Το αεράκι που είχε νοιώσει ήταν ανάσες ανθρώπων που μαζευόντουσαν σιγά σιγά εκεί.. Τους ήξερε όλους με τα ονόματα τους… Ηλίας, Αλεξία, Θανάσης, Κική, Αριάδνη, Κώστας, Κωνσταντίνος, Χρήστος, Ανδρέας, Γκέλυ, Ισαβέλλα, Όλγα… και τόσοι άλλοι. Όλοι κρατούσαν από έναν καθρέφτη στραμενο προς εκείνη. Κοιτάχτηκε μέσα. Δεν είδε την μηχανή που περίμενε, αλλά τον εαυτό της. Άνοιξε το στόμα της και χωρίς να το σκεφτεί βγήκε μια φράση, η πρώτη μετά από καιρό. «Ευχαριστώ που ήρθατε να με βρείτε», είπε. «Δεν ήρθαμε, ήμασταν πάντα εδώ και εσύ δεν έφυγες ποτέ», της απάντησαν και οι φωνές τους ήταν η πιο ωραία μουσική που είχε ακούσει ποτέ.

Δεν υπήρχε πια σκοτάδι, δεν υπήρχε καμία πόρτα να την κρατήσει κλεισμένη. Ήταν ένας τυπικός άνθρωπος.. Είχε πάλι στόμα. Δεν την ένοιαζε να μιλήσει, να εξηγήσει, να χάσει άλλο χρόνο. Το μόνο που ήθελε να κάνει είναι να τραγουδήσει… She ‘s A. And S…."

No comments: