Τα Δευτεριάτικα

Μαύρη Κυριακή και κάταχνη Δευτέρα. Αν είναι ποτέ δυνατόν, το άπαρτο κάστρο έπεσε για 2η φορά εφέτος. Και από ποιον; Από την Αμφιάλη. Οδυρμοί ουρανομήκεις δεν λένε να κοπάσουν. Είμαι... δεύτερος (άντε σε ισοβαθμία με την Καλονή, αλλά δεύτερος). Αν είναι δυνατόν. Αν είναι δυνατόν. Αισθάνομαι σαν τον τύπο στο καρότσι στην συναυλία των Bolt Thrower (έρχονται τον Μάϊο), τι να λέμε, μου χει έρθει ο ουρανός στο κεφάλι.

Τι να πω; Πες τα ρε Μπίλυ, αδερφέ, να μην τα λέω εγώ και λένε οι μάγισσες.




Κατά τα άλλα,
α) Δόξα και τιμή στον Δημήτρη Καφέ, σκόρερ 6(!) γκολ στο 7-1 της Νίκης Αγκαθιάς επί του Απόλλωνα Αμμοχωρίου.

β) 1 μήνα πριν τα είπαμε για την Ριρι (άντε πήγε στο Καραϊσκάκη, οκ μην κλαίτε)

Και επειδή μέσα στον πόνο μου, είμαι και μεγαλόψυχος, πάρε και το δώρο σου: ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ VIDEOCLIP ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ: