Τα Δευτεριάτικα (όπου ξεκίνησε η νέα θρησκεία)

2 στόχους έχω στη ζωή δαύτη: να βγάλω την Αχαρναϊκάρα στο ΤσάμπιοΛι (να το πάρει δεν γίνεται, καθώς όπως ξέρεις, είναι στημένο, ρώτα και τον Ντρογκμπά) και να ξεκινήσω μια θρησκεία. Υποθέτω ότι για σένα, κακεντρεχή, άβουλε, χωρίς όνειρα αναγνώστη, φαίνεται βουνο. Αλλά οκ, άλλο εγώ άλλο εσύ. Πώκες να το κάνουμε. Λετς γκετ ριαλ. Εγώ άλλωστε έχω καμια-δυο δεκάρες θάουζα γιουνικς στο μήνα, ενώ εσύ και τα ψευδομουζικά ζαιτς που με αντιγράφουν στεγνά, δεν γεμίζετε ούτε το γκαγκάριν. Οπότες, σακ ιτ απ.

Στο δια ταύτα:

α) Η μεγάλη πορεία προς το Τσάμπιονς έχει ξεκινήσει από πέρυσι τον Ιανουάριο. Φέτος ανεβαίνω τρένο στην Γ', του χρονου Β' και θα σε πάρει λέγοντας. Αν είχα και την χωματερή όπως ο Ακράτητος ή τον Βενιζέλο όπως ο Μπαοκ, νομίζω ότι θα πέρναγα άνετα 3 κατηγορίες σε ένα σεμέστρο, αλλά αλλά. Τέσπα, αγαπητοί ψήστες, ετοιμαστείτε για λάντζα. Ερχόμαστε.

β) Σήμερα ξεκινάω και επίσημα την Νέα Θρησκεία: Οι λεπτομέρειες θα δοθούν σταδιακά, γιατί το Φως ζωογονεί αλλά και τυφλώνει. Οπότες, για σήμερα, τα ορνέρβ: η βασική θεότητα είναι η Μεγάλη Κουβέρτα. Θα τα πούμε αναλυτικότερα και από κοντά, 1 Ιουνίου στο ΟΑΚΑ, θαυμάζοντας την ΡιΡι-Ροχάλα .


Ρε συ, που αλλού θα τα βρείς αυτά; Ε; Μόνο εδώ. Μόνο εδώ, λέμε. Λές να το κάνω με χρέωση το μαγαζί; Θα πέσει το πειπαλ από την κινηση. Άντε κούλουμα.