Έχοντας δουλέψει στη δισκογραφία, το ραδιόφωνο και τις συναυλίες, έχω μια σταθερή ενημέρωση για και περί τις μετρήσεις ακροαματικότητας ραδιοφώνου. Έχω πολλάκις συζητήσει με ανθρώπους που ασχολούνται επαγγελματικά με το αντικείμενο, έχω σπουδάσει το θέμα στο πανεπιστήμιο και γενικά, βαυκαλίζομαι ότι έχω μια, έστω, επιδερμική γνώση του θέματος.
Το συμπέρασμά μου είναι ότι οι έρευνες αυτές είναι, πάνω κάτω, ένα ανέκδοτο, τόσο από άποψης μεθόδου και στόχων, όσο και από άποψης καταγραφής της πραγματικότητας. Το να θέλουν μερικοί σταθμοί και διαφημιστές να έχουν έναν οποιοδήποτε μπούσουλα για να μοιράζουν μεταξύ τους διαφημιστικά πακέτα και προμήθειες, είναι κάτι διαφορετικό από το να κοροϊδευόμαστε για το τι ακούει ή δεν ακούει ο πληθυσμός.
Αναφέρω την προσωπική μου εμπειρία, επί λέξει και αναλυτικά, απλά για να γίνει σαφές το σαχλό του θέματος και η ανάγκη αλλαγών. Πριν μερικά χρόνια, χτυπάει το τηλέφωνο στο σπίτι μου. Η κοπέλα από την εταιρεία έρευνας με ρωτάει αν θέλω να συμμετέχω στην έρευνα για το ραδιόφωνο και ότι θα πάρει περίπου 10 λεπτά! Της λέω ότι θέλω να συμμετέχω, αλλά γιατί θα πρέπει να πάρει 10 λεπτά; Μου απαντάει ότι πρέπει να απαντηθούν όλες οι ερωτήσεις. Λέω, οκ ας το δούμε. Αφού με ρωτάει κάποια γενικά στοιχεία (ηλικία, οικονομικά, κλπ), με ρωτάει: "Γνωρίζετε τον σταθμό Ντέρτι 98,6"; Αυτή ήταν η πρώτη ερώτηση που μου έκανε. Της λέω όχι. Μου λέει: "Δεν τον έχετε ακούσει ποτέ;". Της λέω πάλι όχι. Μου λέει: "Πώς γινεται; Όλη η Αθήνα είναι γεμάτη με αφίσες"!!!!! Ήταν η εποχή που ξεκινούσε ο Ντέρτι και όντως, ήταν γεμάτη όλη η Αθήνα με αφίσες. Της λέω "Κοπέλα μου, δεν ξέρω τον σταθμό, τι σε νοιάζει εσένα γιατί δεν τον ξέρω. Από τον Ντέρτι είσαι ή από την εταιρεία έρευνας;" Μου λέει "Αυτή είναι η πρώτη ερώτηση που πρέπει να σας κάνω, για αυτό την κάνω". Της λέω "Καταλαβαίνεις ότι αυτό που κάνετε δεν είναι έρευνα, αλλά κάτι άλλο". Μου λέει: "Αυτές είναι οι ερωτήσεις που μας δίνουνε". Της λέω "'Άκου κοπέλα μου, εγώ ακούω μόνο 2 σταθμούς, την Ερασπορ και τον Πόλις. Δεν ακούω τίποτα άλλο, οπότε γράψε ότι είπα αυτούς τους 2 σταθμούς και ας τελειώνουμε". Μου λέει "Πρέπει να σας ρωτήσω για όλους τους σταθμούς που έχω στην λίστα και να μου απαντήσετε για όλους". Ακολούθησε ένα 10λεπτο με ερωτήσεις του τύπου "Ξέρετε τον σταθμό Rock FM"; Όχι. "Δεν τον έχετε ακούσει ποτέ;" Όχι. "Ούτε σε ταξί δεν τον έχετε ακούσει ποτέ;" Μπορεί να τον έχω ακούσει μια φορά, περνώντας έξω από κάποιο μαγαζί. "Α, τότε τον έχετε ακούσει έστω και μια φορά". Και πάει λέγοντας, έφτασα να ακούω Λάμψη, Μελωδία και ό,τι άλλο υπάρχει: με αυτό τον τρόπο, η έρευνα αυτή κατέγραψε ότι εκείνην την περίοδο, εγώ ακούγα καμια 15ρια σταθμούς, ενώ εγώ άκουγα 2 σταθμούς και ζήτησα να γραφτεί αυτό ακριβώς.
Προφανώς, μιλάμε για μια μέθοδο έρευνας που όχι απλά δεν είναι επιστημονική και αντικειμενική, αλλά στοχεύει ευθέως σε συγκεκριμένα αποτελέσματα. Σαφές, ξεκάθαρο και ωμά εκφρασμένο από την εταιρεία.
Το συμπέρασμά μου είναι ότι οι έρευνες αυτές είναι, πάνω κάτω, ένα ανέκδοτο, τόσο από άποψης μεθόδου και στόχων, όσο και από άποψης καταγραφής της πραγματικότητας. Το να θέλουν μερικοί σταθμοί και διαφημιστές να έχουν έναν οποιοδήποτε μπούσουλα για να μοιράζουν μεταξύ τους διαφημιστικά πακέτα και προμήθειες, είναι κάτι διαφορετικό από το να κοροϊδευόμαστε για το τι ακούει ή δεν ακούει ο πληθυσμός.
Αναφέρω την προσωπική μου εμπειρία, επί λέξει και αναλυτικά, απλά για να γίνει σαφές το σαχλό του θέματος και η ανάγκη αλλαγών. Πριν μερικά χρόνια, χτυπάει το τηλέφωνο στο σπίτι μου. Η κοπέλα από την εταιρεία έρευνας με ρωτάει αν θέλω να συμμετέχω στην έρευνα για το ραδιόφωνο και ότι θα πάρει περίπου 10 λεπτά! Της λέω ότι θέλω να συμμετέχω, αλλά γιατί θα πρέπει να πάρει 10 λεπτά; Μου απαντάει ότι πρέπει να απαντηθούν όλες οι ερωτήσεις. Λέω, οκ ας το δούμε. Αφού με ρωτάει κάποια γενικά στοιχεία (ηλικία, οικονομικά, κλπ), με ρωτάει: "Γνωρίζετε τον σταθμό Ντέρτι 98,6"; Αυτή ήταν η πρώτη ερώτηση που μου έκανε. Της λέω όχι. Μου λέει: "Δεν τον έχετε ακούσει ποτέ;". Της λέω πάλι όχι. Μου λέει: "Πώς γινεται; Όλη η Αθήνα είναι γεμάτη με αφίσες"!!!!! Ήταν η εποχή που ξεκινούσε ο Ντέρτι και όντως, ήταν γεμάτη όλη η Αθήνα με αφίσες. Της λέω "Κοπέλα μου, δεν ξέρω τον σταθμό, τι σε νοιάζει εσένα γιατί δεν τον ξέρω. Από τον Ντέρτι είσαι ή από την εταιρεία έρευνας;" Μου λέει "Αυτή είναι η πρώτη ερώτηση που πρέπει να σας κάνω, για αυτό την κάνω". Της λέω "Καταλαβαίνεις ότι αυτό που κάνετε δεν είναι έρευνα, αλλά κάτι άλλο". Μου λέει: "Αυτές είναι οι ερωτήσεις που μας δίνουνε". Της λέω "'Άκου κοπέλα μου, εγώ ακούω μόνο 2 σταθμούς, την Ερασπορ και τον Πόλις. Δεν ακούω τίποτα άλλο, οπότε γράψε ότι είπα αυτούς τους 2 σταθμούς και ας τελειώνουμε". Μου λέει "Πρέπει να σας ρωτήσω για όλους τους σταθμούς που έχω στην λίστα και να μου απαντήσετε για όλους". Ακολούθησε ένα 10λεπτο με ερωτήσεις του τύπου "Ξέρετε τον σταθμό Rock FM"; Όχι. "Δεν τον έχετε ακούσει ποτέ;" Όχι. "Ούτε σε ταξί δεν τον έχετε ακούσει ποτέ;" Μπορεί να τον έχω ακούσει μια φορά, περνώντας έξω από κάποιο μαγαζί. "Α, τότε τον έχετε ακούσει έστω και μια φορά". Και πάει λέγοντας, έφτασα να ακούω Λάμψη, Μελωδία και ό,τι άλλο υπάρχει: με αυτό τον τρόπο, η έρευνα αυτή κατέγραψε ότι εκείνην την περίοδο, εγώ ακούγα καμια 15ρια σταθμούς, ενώ εγώ άκουγα 2 σταθμούς και ζήτησα να γραφτεί αυτό ακριβώς.
Προφανώς, μιλάμε για μια μέθοδο έρευνας που όχι απλά δεν είναι επιστημονική και αντικειμενική, αλλά στοχεύει ευθέως σε συγκεκριμένα αποτελέσματα. Σαφές, ξεκάθαρο και ωμά εκφρασμένο από την εταιρεία.
1 comment:
Σαφέστατα έτσι είναι. Αν μάλιστα μαθαίναμε μια μέρα ότι αυτές οι εταιρίες που κάνουν τις έρευνες διοικούνται από συγγενικά πρόσωπα ιδιοκτητών ΜΜΕ ή ότι παίρνουν κρυφά προμήθειες από αυτά, δε θα μου έκανε καθόλου εντύπωση.
Το κορυφαίο έχω διαβάσει ότι γίνεται στα έντυπα μέσα τα οποία πουλάνε ότι δηλώσουν ότι πουλάνε...
Πάντως εγώ που έχω σταματήσει να βλέπω τηλεόραση κάτι χρόνια, το απολαμβάνω ιδιαίτερα όταν με παίρνουν να με ρωτήσουν για τηλεοπτικούς σταθμούς και εγώ δεν έχω καν τηλεόραση σπίτι! (καλά, ψέματα έχω μία για να βλέπω dvd αλλά δεν έχει καν κεραία πάνω της και δεν πιάνει τίποτα :-)
Post a Comment