18.2.09

Δισκογραφικά



The O'Jays - Back Stabbers

Οι ιδιοκτήτες του Pirate Bay δικάζονται από την Δευτέρα στην Στοκχόλμη για κατηγορίες (εκ μέρους ομάδας των majors και των studios) όχι παράνομης διακίνησης μουσικής (αφού δεν αποθηκεύονται κομμάτια στους servers του), αλλά παροχής βοήθειας προς τα εκατομμύρια των ατόμων που χρησιμοποιούν το site και αποκόμισης μεγάλων χρηματικών ποσών από διαφημίσεις. Ο εισαγγελέας διέταξε να αποσυρθούν τουλάχιστον οι μισές κατηγορίες, λόγω έλλειψης αποδείξεων. Ο ένας από τους ιδιοκτήτες έκανε live αναμετάδοση από την δίκη, μέσω του twitter με σχόλια του στυλ "the prosecutors have a problem distinguishing from megabits and megabytes"! Για άλλη μια φορά, λοιπόν, βλέπουμε ότι οι δικαιούχοι δικαιωμάτων έχουν προχωρήσει σε δίκη χωρίς να έχουν καν καταλήξει στο τι είναι αυτό που θέλουν να κάνουν (πόσο μάλλον στο ποιο είναι το όφελος που θα προκύψει).

Το 2008 έκλεισε με την Universal να έχει και πάλι την πρωτιά στο σύνολο πωλήσεων άλμπουμς στις ΗΠΑ με 31,5% (31,9 πέρυσι). Η Sony 25.3% (25.0), Warner 21.38% (20.3%) EMI 8.97% (9.4% το 2007, 10.2%). Η Universal έχει το 49.4% των Latin άλμπουμς στις ΗΠΑ (Sony 21.2%, ΕMI 4%, Warner 5%)
Παγκοσμίως, τα άλμπουμς με τις περισσότερες πωλήσεις για το 2008 είναι Βρετανικά (Coldplay, Amy Winehouse, κλπ, δείτε εδώ. Αυτό δεν μπορεί παρά να προκαλει απορίες για το τι συμβαίνει στην μόνη βρετανική major, την ΕΜΙ). Σύμφωνα με στατιστικά της AccuStream iMedia Research, το 2008 οι online μουσικές αγορές (παγκοσμίως) απέφεραν 2,7 δις $ (28,5% αύξηση από το 2007).

Ένα απο τα σημαντικά δείγματα του πως δουλεύει μια εταιρεία, είναι το τι γράφεται ή δεν γράφεται για αυτήν. Έτσι, δεν μπορείς παρά να παρατηρήσεις ότι για την Universal δεν γράφεται σχεδόν τίποτα (πόσο δε μάλλον αρνητικό), ενώ σε αντίθεση γράφονται διαρκώς πράγματα για την Warner (κυρίως επικριτικά για την διαχείριση), την ΕΜΙ (κυρίως για το πού και πώς πάει αυτό το πείραμα), την Sony (για τις επιπτώσεις του merger, 4+ χρόνια μετά). Αυτό δεν μπορεί παρά να είναι αποτέλεσμα (και) της πολιτικής των εταιρειών: δεν είναι τυχαίο ότι ακόμα και όταν γίνονται ομαδικές απολύσεις στην Universal, δεν το μαθαίνει σχεδόν κανείς.

Στην ΕΜΙ συνεχίζουν τα πειράματα,
ένα από τα οποία είναι και το εξής: στις ΗΠΑ, η εταιρεία διοργάνωσε πάνω από 2500 listening parties! Μάζεψαν περί τις 42.000 άτομα (88% γυναίκες) σε σπίτια και τους έβαλαν να ακούσουν δίσκους της ΕΜΙ! Δεν ήθελε και πολύ να ακουστούν χαρακτηρισμοί του στυλ "Η ΕΜΙ είναι το καινούργιο Tupperware". Με τόσες αλλαγές, με τόσα Δελτία Τύπου για κάθε νέα προσληψη, με τόσες συνεντεύξεις για τις νέες κινήσεις της, η ΕΜΙ ακόμα δεν έχει δείξει προς τα που θέλει να κινηθεί και δεν έχει πείσει για το αν τελικά υπάρχει κάποιο σχέδιο, πέρα από την θέληση να κάνει κάτι δραστικό.

Στην Warner, ο εκτιμητής της μετοχής της έκανε προ ημερών την προβλεψή του για τα αποτελέσματα του τελευταίου τριμήνου, σύμφωνα με την οποία το τρίμηνο θα ήταν αρκετά ζημιογόνο. Όμως, το τρίμηνο (ανακοίνωση της 5.2.09) ήταν το πρώτο κερδοφόρο τρίμηνο της εταιρείας εδώ και πολύ καιρό, σε μεγάλο βαθμό εξαιτίας της πώλησης του κομματιού που είχε η Warner στην FrontLine (που απέφερε πάνω από 100.000.000$). Δηλαδή, ο εκτιμητής της μετοχής αγνοούσε ότι αυτά τα χρήματα θα γραφτούν σε αυτό το τρίμηνο. Παρά το ότι η πρόταση του είναι σωστή ως προς τα μεγέθη της εταιρείας (όντως, δεν αναμένεται να παει καλά η εταιρεία στο ορατό μέλλον και (θα) παρουσιάζει ζημιές), η παράλειψη είναι πολύ σημαντική.


Στην Sony, η επιλογή του Rick Rubin ως ανώτατου διοικητικού στελέχους στην Columbia δεν απέφερε τα αναμενόμενα: ο Rubin δεν κατάφερε (μπορεί να μην προσπάθησε καν) να αλλάξει την νοοτροπία της εταιρείας (ζήτημα φλέγον σε όλη τη δισκογραφία), αύξησε τα έξοδα (μεταφέροντας ακόμα και τα γραφεία του label του σε πιο ακριβή περιοχή!), δεν κατάφερε να αναδείξει ονόματα (η πιο μεγάλη πρόσφατη επιτυχία της Columbia είναι το άλμπουμ των AC/DC...) μάλλον γιατι δεν τον ενδιαφέρει κάτι τέτοιο. Άλλωστε, σε αυτό το διάστημα έκανε παραγωγές και για καλλιτέχνες άλλων εταιρειών! Θυμίζουμε ότι όταν ανέλαβε ο Rubin, γράφονταν πολλά θετικά για το πως θα μπορέσει να αλλάξει πολλά και κυρίως την νοοτροπία.
Στον αντίποδα, η Sony ανέθεσε την προεδρία της Epic στην βρετανή songwriter Amanda Ghost, η οποία έχει γράψει κομμάτια όπως τα You're Beautiful (James Blunt) και Beautiful Liar (Shakira&Beyonce).


Ένα απο τα αξιοσημείωτα θέματα της περιόδου είναι η επιστροφή της Kelly Clarkson στις επιτυχίες. Η τραγουδίστρια που βγήκε από τηλεπαιχνίδι και είχε εντυπωσιάσει με το ντεμπούτο της, αποφάσισε στον προηγούμενο δίσκο της να παρακούσει τις συμβουλές του Clive Davis και να κάνει έναν "δικό" της δίσκο με δικά της κομμάτια, κλπ. Το σύνολο σχεδόν των κριτικών είχαν σταυρώσει τον δίσκο, με τα κείμενα να αναφέρουν ξανά και ξανά το θέμα της μη συμμόρφωσης προς τον Clive Davis (ο οποίος είχε πει ότι καλό θα είναι οι τραγουδιστές να μην λένε δικά τους κομμάτια). Τώρα, που η Kelly επανήλθε μετανιωμένη υπό την φτερούγα του Clive, το νέο κομμάτι της "My Life Would Suck Without You" είναι μεγάλη επιτυχία και τα κείμενα που βλέπουμε το εκθειάζουν. Οπωσδήποτε, δεν πρέπει να μας διαφεύγει ο συμβολισμός της λειτουργίας του μουσικού συστήματος.


Η παγκόσμια κρίση προβάλλεται ως το επιχείρημα για την πιθανολογούμενη πτώχευση του τεράστιου ραδιοφωνικού ομίλου (που προέκυψε από το προ 2ετίας merger) Sirius XM στις ΗΠΑ. Τα έσοδα του ραδιοφώνου στις ΗΠΑ είναι σε κάκιστη κατάσταση, με νούμερα που αντιστοιχουν σε αρκετές δεκαετίες πίσω. Η μετοχή (όπως και σχεδόν όλες οι μετοχές που σχετίζονται με μουσική) του Sirius XM έχει κυριολεκτικά καταρρεύσει.

Το ίδιο συνέβη και με τις μετοχές της LiveNation και της Ticketmaster: οι δύο γίγαντες (η πρώτη σε events, η δεύτερη σε διαχείριση εισιτηρίων), μετά από την παύση της συνεργασίας τους και την, πενιχρή σε αποτελέσματα, προσπάθεια της πρώτης για δικό της πωλητήριο εισιτηρίων, φλερτάτουν τώρα με την ιδέα της ένωσής τους. Και μόνο η είδηση έριξε τις μετοχές τους στα τάρταρα, καθώς οι εκτιμητές θεωρούν ότι τα mergers δεν δουλεύουν. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι και εδώ θα αποτύχει, καθώς στις ΗΠΑ υπάρχει ήδη ένα μεγάλο σύστημα πώλησης και (επίσημης) μεταπώλησης εισιτηρίων. Στην χώρα αυτή, εξαιτίας της μαύρης αγοράς στο ebay, προέκυψαν επίσημα καταστήματα όπου μπορείς να μεταπωλήσεις το εισιτήριο σου. Η Ticketmaster έχει το μεγαλύτερο τέτοιο κατάστημα (Ticketsnow), το οποίο προ ημερών μάλιστα έγινε η πέτρα του σκανδάλου με τα εισιτήρια της περιοδείας του Bruce Springsteen: όταν προσπαθούσες να αγοράσεις εισιτήριο για μια συναυλία - και ενώ υπήρχαν ακόμα εισιτήρια προς αγορά, το site της Ticketmaster σε προωθούσε στο site της Ticketsnow, ώστε να αγοράσεις το εισιτήριο μέσα από την δευτερέουσα αγορά, σε μεγαλύτερη τιμή. Ο Bruce Springesteen και το management του (αφού πουλήθηκαν όλα τα εισιτήρια από την Ticketmaster) δημοσίευσαν πολύ επικριτική επιστολή για το θέμα και η Ticketmaster αναγκάστηκε (μέσω του καινούργιου διευθυντή της, Irvin Azzoff) να ζητήσει γραπτή συγγνώμη.

Στο θέμα με τους isps, άλλες χώρες (π.χ. Γερμανία) προβάλλουν εμπόδια (κυρίως στο 3-strikes), άλλες κινούνται τελείως αντίθετα: στο Isle of Man (αυτοδιοικούμενο νησί 80.000 κατοίκων στην Ιρλανδική θάλασσα), υπήρξε πρόταση για την παροχή δυνατότητας απεριόριστου download δωρεάν μουσικής για όλους τους κατοίκους μέσω ενός πάγιου κόστους μιας (1) βρετανικής λίρας! Αυτά από το νησί που έβγαλε τους Bee Gees.

Στα δικά μας, πρόσφατα η ΑΕΠΙ υπέγραψε σύμβαση με το online ραδιόφωνο Radiobubble.gr , σύμφωνα με την οποία "οι ραδιοφωνικές εκπομπές που περιέχουν μουσικές και τραγούδια της «επίσημης δισκογραφίας», μπορούν στο εξής να προσφέρονται για download, αρκεί βέβαια να περιλαμβάνουν και την ομιλία των podcasters/ραδιοφωνικών παραγωγών και να μην αποτελούν απλές «συλλογές μουσικής». Περισσότερα εδώ

No comments: