Αλλοπαρμένες μεγαλοφυίες

"Όταν κοιτάζουμε μέσα στο σκοτάδι, ο καθένας μας βλέπει αυτό που πιστεύει
και αυτό που θέλει". 
Xavier Bichat

Ο Κολόμβος, χρόνια αφού ανακάλυψε κατά λάθος την Αμερική, απείλησε με
κόψιμο της γλώσσας όποιον ναύτη του υπαινισσόταν ότι η Κούβα (που είχε
ανακαλύψει), δεν ήταν η Κατάι (Κίνα)!.

Ο (παντελώς άγνωστος σήμερα) Μπάρκλα πήρε το 1917 το Νόμπελ Φυσικής,
χάρη στην επιρροή του Ράδερφοντ, και ενώ ήταν πλέον γνωστό στην
πανεπιστημιακή κοινότητα ότι είχε ήδη παραφρονήσει: έπειτα από μια καλή
καριέρα πειραματικού, ανακάλυψε και επί χρόνια ασχολήθηκε με το ανύπαρκτο(!)
φαινόμενο J, για το οποίο δημοσίευσε (μόνο αυτός) δεκάδες άρθρα στα πιο
έγκυρα περιοδικά, απασχολούσε πτυχιακούς που γνώριζαν το παράλογο του
πράγματος(!), κλπ. Πάρα ταύτα, κανένας δεν τόλμησε να αντικρούσει τα
παρανοϊκά αποκυήματά του, γιατί ήταν καταξιωμένος πια επιστήμων.

O Federico Di Trocchio (διδάσκει Ιστορίας της Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο
του Λέτσε) στο έξοχο βιβλίο του "Αλλοπαρμένες Μεγαλοφυϊες" καταπιάνεται
με το μείζον θέμα: ποιο είναι το κριτήριο της επιστημονικής αλήθειας. Ως άλλη
σειρά πανεπιστημιακών διαλέξεων, το κείμενο ικανοποιεί τον στόχο του: να
ξεσκονίσει από τον μύθο τα διάφορα επεισόδια όπου η ορθόδοξη επιστήμη
αδίκησε κάποιους τολμηρούς ή επένδυσε σε κάποιους τυχαίους, και να επιστήσει
την προσοχή του αναγνώστη στην ανάγκη κριτικής στους κρίνοντες.

Στην Ελλάδα το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Τραυλός