Μπερδεμένη η κατάσταση στη δισκογραφία, οι κινήσεις γίνονται χωρίς ορίζοντα προσμονής, όλα αλλάζουν κάθε μέρα (όχι πάντα με νόημα).
π.χ. Η Live Nation, η εταιρεία που έκανε το μπαμ με τη Madonna (και τους Nickelback, Shakira, Jay-Z, κλπ) απέλυσε τον Azoff και άλλα παλαία στελέχη της δισκογραφίας που είχε προσλάβει πριν λίγο καιρό για να στήσουν το δισκογραφικό κομμάτι της. Τώρα, η συζήτηση είναι ποια major θα το αναλάβει: οπότε, φτάνουμε στο αποτέλεσμα π.χ. η Warner να δουλεύει την Madonna, την οποία έχασε από την L.N. πριν λίγο καιρό. Γενικότερα, η εικόνα που ζωγραφιζόταν από τα media προ ετών για αλλαγή του σκηνικού δεν έχει επαληθευθεί: όπως έχουμε πει πολλές φορές, μόνο η δισκογραφία μπορεί να φτιάξει μουσική: το πρόβλημα είναι πως θα την πουλήσει (υποθέτοντας φυσικά ότι υφίσταται δισκογραφία και όχι αυτός ο συρφετός που υπάρχει τώρα).
Στην SonyBmg ανακοίνωσαν ζημιές και πάλι ζημιές (δεκάδων εκατομμυρίων $). Η πώληση της BMG είναι προ των πυλών πλέον: η BMG θέλει να ξεφορτωθεί το μουσικό κομμάτι της, αλλά και να απαλλαγεί από την (μαμά) Sony που γενικά δεν έχει καταφέρει να βρει τον δρόμο της στο νέο τεχνολογικό σύμπαν.
Στην ΕΜΙ, ανακοινώσανε θετικά αποτελέσματα, αναφερόμενοι όμως στα νούμερα χωρίς τα έξοδα για τις απολύσεις και τον υπόλοιπο χαμό. Μέσα στις απογοητεύσεις, σίγουρα και η φυγή των Rolling Stones για την Universal, όπου υπέγραψαν πολυετές (!) συμβόλαιο που περιλαμβάνει και τον κατάλογο. Το publishing παρέμεινε στην ΕΜΙ. Πάντως, όταν αλεπούδες όπως οι πλέον χρηματολάγνοι Stones (που είναι και οι top-grossing καλλιτέχνες στον πλανήτη από συναυλίες) υπογράφουν σε major (και όχι π.χ. στη Live Nation όπως είχε ακουστεί), γινεται αντιληπτό ότι θεωρούν ότι έχουν περισσότερα να κερδίσουν μακροπρόθεσμα από την major.
Η Universal ανακοίνωσε οριακή αύξηση εσόδων λόγω διαρκούς επέκτασης και του publishing της BMG: αν μη τι άλλο, ικανοποιεί.
Το σημαντικό γεγονός των ημερών φυσικά και είναι οι κινήσεις στη Βρετανία για τους ISPs (η ψήφιση του νόμου (όχι ακόμα 3 strikes, αλλά εκεί πάμε), συμφωνία με τις δισκογραφικές για αποστολές emails προειδοποιήσης, κλπ) και η αλλαγή της νομοθεσίας για την εκπαίδευση στις ΗΠΑ (που βάζει πλέον τα πανεπιστήμια σε ρόλο χαφιέ για την βιομηχανία ψυχαγωγίας για τα downloads των φοιτητών).
Στην Ελλάδα, η Otenet (μετά το κατέβασμα ταχυτήτων που είχαμε αναφέρει) έχει εδώ και μέρες κόψει τελείως το κατέβασμα των torrents, χωρίς να υπάρχει νομοθεσία ή νομολογία.
Το MAD αγόρασε το μισό κομμάτι των Metropolis, σε μια ακόμα κίνηση που δεν περίμενε η αγορά (που κοιμάται έτσι και αλλιώς). Το κανάλι, σε άμυνα εξαιτίας MTV (παρά τα αντιθέτως λεγόμενα από την διοίκηση), έχει αλλάξει εδώ και μήνες το πρόγραμμά του, βγάζοντας τα πολλά πολλά τσιφτετέλια. Βέβαια, μια τέτοια κίνηση θα είχε νόημα αν γίνοταν και καμπάνια (όπως π.χ. γίνεται για τα live του καναλιού). Στα σκαριά (ακριβώς λόγω MTV) κανάλι του MAD στη Nova με hardcore ελληνικό πρόγραμμα (αυτό που "έφυγε" από το MAD) και τσολιάδες.
Η Show What, η live εταιρεία της Sony (πλέον στελεχόμενη με αρκετά, αλλά άγνωστα στελέχη), αρχίζει τον Οκτώβριο με ένα live αναμενόμενο: μόλις η Sony υπέγραψε την ESL, ιδού και το πρώτο live: Thievery Corporation επιστρέφουν στην Ελλάδα σε ακριβή παραγωγή/ρίσκο(όσο ρίσκο μπορεί να είναι μια κίνηση με τους T.C. στην Ελλάδα) για την νέα εταιρεία.
Φτάσαμε στο τέλος και του φετινού συναυλιακού καλοκαιριού που, αν μη τι άλλο, ήταν αδυσώπητο με τα μεγάλα ονόματα: Manu Chao, Iron Maiden, James ξεχώρισαν. Από τα άλλα μεγάλα events, ελάχιστα ίσα που κατάφεραν να πλησιάσουν τα έξοδά τους. Ακόμα και στις μικρότερες συναυλίες, λίγα τα ονόματα που φέρνουν τα λεφτά τους. Με τον μεγάλο πια αριθμό γεγονότων, τις απίθανες τιμές εισιτηριών, την απουσία δισκογραφίας (που θα φέρει νέα ονόματα στο ραδιόφωνο), τους αγόμενους δημοσιογράφους και την γενικότερη θολούρα, η αγορά δεν μπορεί ούτε συμπεράσματα να βγάλει.
Είναι πια καιρός να γίνει ένα ξεσκαρτάρισμά και κυρίως, να σοβαρευτεί η δισκογραφία που έχει μουτζώσει την μουσική στην Ελλάδα εδώ και χρόνια. Όπως πάμε, δεν είναι καθόλου σαφές αν θα υπάρχουν μεγάλα ονόματα για την ελληνική αγορά στα επόμενα χρόνια.
π.χ. Η Live Nation, η εταιρεία που έκανε το μπαμ με τη Madonna (και τους Nickelback, Shakira, Jay-Z, κλπ) απέλυσε τον Azoff και άλλα παλαία στελέχη της δισκογραφίας που είχε προσλάβει πριν λίγο καιρό για να στήσουν το δισκογραφικό κομμάτι της. Τώρα, η συζήτηση είναι ποια major θα το αναλάβει: οπότε, φτάνουμε στο αποτέλεσμα π.χ. η Warner να δουλεύει την Madonna, την οποία έχασε από την L.N. πριν λίγο καιρό. Γενικότερα, η εικόνα που ζωγραφιζόταν από τα media προ ετών για αλλαγή του σκηνικού δεν έχει επαληθευθεί: όπως έχουμε πει πολλές φορές, μόνο η δισκογραφία μπορεί να φτιάξει μουσική: το πρόβλημα είναι πως θα την πουλήσει (υποθέτοντας φυσικά ότι υφίσταται δισκογραφία και όχι αυτός ο συρφετός που υπάρχει τώρα).
Στην SonyBmg ανακοίνωσαν ζημιές και πάλι ζημιές (δεκάδων εκατομμυρίων $). Η πώληση της BMG είναι προ των πυλών πλέον: η BMG θέλει να ξεφορτωθεί το μουσικό κομμάτι της, αλλά και να απαλλαγεί από την (μαμά) Sony που γενικά δεν έχει καταφέρει να βρει τον δρόμο της στο νέο τεχνολογικό σύμπαν.
Στην ΕΜΙ, ανακοινώσανε θετικά αποτελέσματα, αναφερόμενοι όμως στα νούμερα χωρίς τα έξοδα για τις απολύσεις και τον υπόλοιπο χαμό. Μέσα στις απογοητεύσεις, σίγουρα και η φυγή των Rolling Stones για την Universal, όπου υπέγραψαν πολυετές (!) συμβόλαιο που περιλαμβάνει και τον κατάλογο. Το publishing παρέμεινε στην ΕΜΙ. Πάντως, όταν αλεπούδες όπως οι πλέον χρηματολάγνοι Stones (που είναι και οι top-grossing καλλιτέχνες στον πλανήτη από συναυλίες) υπογράφουν σε major (και όχι π.χ. στη Live Nation όπως είχε ακουστεί), γινεται αντιληπτό ότι θεωρούν ότι έχουν περισσότερα να κερδίσουν μακροπρόθεσμα από την major.
Η Universal ανακοίνωσε οριακή αύξηση εσόδων λόγω διαρκούς επέκτασης και του publishing της BMG: αν μη τι άλλο, ικανοποιεί.
Το σημαντικό γεγονός των ημερών φυσικά και είναι οι κινήσεις στη Βρετανία για τους ISPs (η ψήφιση του νόμου (όχι ακόμα 3 strikes, αλλά εκεί πάμε), συμφωνία με τις δισκογραφικές για αποστολές emails προειδοποιήσης, κλπ) και η αλλαγή της νομοθεσίας για την εκπαίδευση στις ΗΠΑ (που βάζει πλέον τα πανεπιστήμια σε ρόλο χαφιέ για την βιομηχανία ψυχαγωγίας για τα downloads των φοιτητών).
Στην Ελλάδα, η Otenet (μετά το κατέβασμα ταχυτήτων που είχαμε αναφέρει) έχει εδώ και μέρες κόψει τελείως το κατέβασμα των torrents, χωρίς να υπάρχει νομοθεσία ή νομολογία.
Το MAD αγόρασε το μισό κομμάτι των Metropolis, σε μια ακόμα κίνηση που δεν περίμενε η αγορά (που κοιμάται έτσι και αλλιώς). Το κανάλι, σε άμυνα εξαιτίας MTV (παρά τα αντιθέτως λεγόμενα από την διοίκηση), έχει αλλάξει εδώ και μήνες το πρόγραμμά του, βγάζοντας τα πολλά πολλά τσιφτετέλια. Βέβαια, μια τέτοια κίνηση θα είχε νόημα αν γίνοταν και καμπάνια (όπως π.χ. γίνεται για τα live του καναλιού). Στα σκαριά (ακριβώς λόγω MTV) κανάλι του MAD στη Nova με hardcore ελληνικό πρόγραμμα (αυτό που "έφυγε" από το MAD) και τσολιάδες.
Η Show What, η live εταιρεία της Sony (πλέον στελεχόμενη με αρκετά, αλλά άγνωστα στελέχη), αρχίζει τον Οκτώβριο με ένα live αναμενόμενο: μόλις η Sony υπέγραψε την ESL, ιδού και το πρώτο live: Thievery Corporation επιστρέφουν στην Ελλάδα σε ακριβή παραγωγή/ρίσκο(όσο ρίσκο μπορεί να είναι μια κίνηση με τους T.C. στην Ελλάδα) για την νέα εταιρεία.
Φτάσαμε στο τέλος και του φετινού συναυλιακού καλοκαιριού που, αν μη τι άλλο, ήταν αδυσώπητο με τα μεγάλα ονόματα: Manu Chao, Iron Maiden, James ξεχώρισαν. Από τα άλλα μεγάλα events, ελάχιστα ίσα που κατάφεραν να πλησιάσουν τα έξοδά τους. Ακόμα και στις μικρότερες συναυλίες, λίγα τα ονόματα που φέρνουν τα λεφτά τους. Με τον μεγάλο πια αριθμό γεγονότων, τις απίθανες τιμές εισιτηριών, την απουσία δισκογραφίας (που θα φέρει νέα ονόματα στο ραδιόφωνο), τους αγόμενους δημοσιογράφους και την γενικότερη θολούρα, η αγορά δεν μπορεί ούτε συμπεράσματα να βγάλει.
Είναι πια καιρός να γίνει ένα ξεσκαρτάρισμά και κυρίως, να σοβαρευτεί η δισκογραφία που έχει μουτζώσει την μουσική στην Ελλάδα εδώ και χρόνια. Όπως πάμε, δεν είναι καθόλου σαφές αν θα υπάρχουν μεγάλα ονόματα για την ελληνική αγορά στα επόμενα χρόνια.
No comments:
Post a Comment