Τα μαλλιοτραβήγματα (επίσημα και δια ΜΜΕ) Κακλαμάνη - Λούκου οδήγησαν σε άλλη μια χαρακτηριστική επίδειξη Ελληνικότητας, από αυτές που μας κάνουν περήφανους στο εξωτερικό. Είναι σαφές ότι οι διοργανωτές που ζημιώθηκαν (αυτοί που είχαν και έχουν τώρα κοντά συναυλίες, όχι οι άλλοι που αλλάζουν χώρο μέσα σε 5 ώρες για συναυλίες που δεν έχουν καν αρχίσει την προπώληση), θα πρέπει να κινηθούν δικαστικά ακόμα και τις χαμένες ημέρες προπώλησης, γιατί εδώ μιλάμε για παιχνίδια ασόβαρων ατόμων που καλύπτονται πίσω από την ασφάλεια της δημόσιας θέσης. Η στάση αυτή οδηγεί στο συμπέρασμα ότι όσες άδειες κι αν έχει πάρει ένας διοργανωτής, μπορεί όποιος θέλει για πλάκα να κλείσει τον τάδε χώρο, επειδή έτσι του κατέβηκε ή επειδή "ξέχασε ένα χαρτί". Ντροπή.
Βέβαια, οι δύο πρώτες κινήσεις αλλαγής χώρου είναι εξίσου χαρακτηριστικές της ελληνικής πραγματικότητας: οι 2 συναυλίες της Χαρούλας Αλεξίου μεταφέρονται στο Καλλιμάρμαρο(!), για το οποίο απ'ότι μέχρι πρόσφατα είχαμε καταλάβει, χρειάζεται άδεια από το Κ.Α.Σ. (βλέπε υπόθεση Elton John που πήρε άδεια, αλλά ακυρώθηκε πάραυτα από τους διοργανωτές). Από την άλλη, η συναυλία του Πλιάτσικα στον Λυκαβητό μεταφέρεται στο γήπεδο της Λεωφόρου, έναν χώρο που δεν έχει καν πόρτα για να περάσουν τα φορτηγά (για αυτό και δεν μπορούν καν να γίνουν οι περίφημες συναυλίες με τους Red Hot Chilli Peppers και τον Prince που λέγανε τα παπαγαλάκια): να σημειώσουμε εδώ ότι η εν λόγω συναυλία θα γίνει στις αρχές Ιουλίου και την διαφημίζει όλη η ΕΡΤ εδώ και μήνες, λες και ο Πλιάτσικας δεν μπορει να γεμίσει τον Λυκαβητό. Όσο καλός μπορεί να είναι ο καλλιτέχνης, δεν αρμόζει στον κρατικό οργανισμό τέτοια μονομανία, με τόσες καλλιτεχνικές προτάσεις.
Το σημαντικό γεγονός των ημερών είναι φυσικά η κατ'αρχην αποδοχή της μεθόδου "3-strikes" στην Γαλλία: η γαλλική Βουλή αποδέχτηκε την λογική της μεθόδου των "προειδοποιήσεων πριν την καταστολή" στην ψηφιακή πειρατεία και τώρα πλέον θα περιμένουμε πώς ακριβώς θα διαμορφωθεί το νομικό πλαίσιο και την τελική υπερ-ψήφιση, του χρόνου. Στην Αγγλία, οι ISP συζητούν πλέον σοβαρά την συνεργασία με τις εταιρείες δικαιωμάτων, οπότε το πράγμα οργανώνεται σιγά σιγά.
Στη Live Nation, η διαφορετική θεώρηση του μέλλοντος οδήγησε στην αποχώρηση του Cohl, ενός από τα 2 βασικά στελέχη: ήθελε να υπογράψουν να υπογραφούν άλλα 4-5 top ονόματα μεσα στον χρόνο και συνεχίζουμε, σε αντίθεση με την άποψη του Rapino που επικράτησε, να υπογράφονται ελάχιστα ακόμα ονόματα. Βέβαια, τα νούμερα, παρά τις τυμπανοκρουσίες των media (που αδιαφορούν για την ουσία) λένε ότι ακόμα και η περιοδεία της Madonna στις ΗΠΑ δεν ξεπουλάει, αλλά στις περισσότερες πόλεις είναι ακόμα στο 60%. Η μετοχή της εταιρείας δεν είναι και στα καλύτερά της.
720.000 πουλησανε οι Coldplay στις ΗΠΑ αυτή την εβδομάδα, 1.000.000 την προηγούμενη ο Lil'Wayne. Πάρα ταύτα, οι συνολικές πωλήσεις πέφτουν σε σχέση με τις περυσινές. Πλέον, οι πωλήσεις μουσικής έχουν πέσει στα επίπεδα των '80ς (υπολογίζοντας τες με τον παράδοξο τρόπο που χρησιμοποιούν οι εταιρείες για να αντιστοιχίσουν 10 κομμάτια σε 1 άλμπουμ), με το μέλλον να δείχνει προς τα κάτω. Άντε, να βγει το CD να σωθεί όλος ο κόσμος, πάλι.
Στην ΕΜΙ αρχίσανε οι απολύσεις που λέγαμε τόσο καιρό. Στην Warner η μετοχή κατάφερε να σταθεροποιηθεί (χαμηλά, αλλά το κατάφερε), μετά την ανακοίνωση της εκτιμήτριας εταιρείας της ότι έκανε 2 σωστές κινήσεις: δεν έδωσε μέρισμα τριμήνου και δεν έκανε άλλες κινήσεις εξαγορών! Αν σκεφτεί κανείς ότι η Universal, η μόνη σοβαρή major εξαγοράζει ό,τι βρει μπροστά της, κατ'αντιδιαστολή αντιλαμβάνεται τι ακριβώς σημαίνει Warner σήμερα.
Στην Αμερική, δισκογραφία και καλλιτέχνες έχουν λυσσάξει να πάρουν δικαιώματα από τα κομμάτια που παίζονται στο ραδιόφωνο, με την επίσημη δικαιολογία ότι η προβολή της μουσικής στο ραδιόφωνο είναι μια μορφή πειρατείας! Όπως έχουμε ξαναπεί, στις ΗΠΑ δεν πληρώνονται δικαιώματα στο ραδιόφωνο (σε αντίθεση π.χ. με την Ελλάδα), καθώς από την αρχή θεωρήθηκε τρόπος διαφήμισης της μουσικής. Όμως σήμερα που προέκυψε το internet ως μέσο προβολής αλλά και οι δισκογραφικές ασχολούνται μόνο με τα χρήματα και τίποτε άλλο, έγινε πειρατεία το ραδιόφωνο.
Μια ενδιαφέρουσα περίπτωση για το μέλλον της καταστολής της online πειρατείας είναι η διαβόητη διαρροή του επερχόμενου (ο θεός να το κάνει) Chinese Democracy των Guns' n' Roses. Ο υπεύθυνος του site που ανέβασε το υλικό δέχθηκε όχι απλώς τηλεφωνήματα από το νομικό εκπρόσωπο της μπάντας, αλλά επίσκεψη από το FBI, σε μια πρωτόγνωρη κίνηση σε έναν τομέα που ακόμα δεν είναι σαφές τι επιτρέπεται και τι όχι.
Στα δικά μας, τα Metropolis, για δεύτερη φορά μετά την ιστορία με τον Χατζηγιάννη, τραβάνε το αυτι της Universal, εξαιτίας της ιστορίας με τα "6 ευρώ για ό,τι κατεβάσεις το μήνα" με την Wind. Έξω από τα Metropolis η Universal, ατολμία από τις υπόλοιπες εταιρείες, ένας πωλητής ορίζει την δισκογραφία λοιπόν. Αυτό θα πει βιομηχανία...
Βέβαια, οι δύο πρώτες κινήσεις αλλαγής χώρου είναι εξίσου χαρακτηριστικές της ελληνικής πραγματικότητας: οι 2 συναυλίες της Χαρούλας Αλεξίου μεταφέρονται στο Καλλιμάρμαρο(!), για το οποίο απ'ότι μέχρι πρόσφατα είχαμε καταλάβει, χρειάζεται άδεια από το Κ.Α.Σ. (βλέπε υπόθεση Elton John που πήρε άδεια, αλλά ακυρώθηκε πάραυτα από τους διοργανωτές). Από την άλλη, η συναυλία του Πλιάτσικα στον Λυκαβητό μεταφέρεται στο γήπεδο της Λεωφόρου, έναν χώρο που δεν έχει καν πόρτα για να περάσουν τα φορτηγά (για αυτό και δεν μπορούν καν να γίνουν οι περίφημες συναυλίες με τους Red Hot Chilli Peppers και τον Prince που λέγανε τα παπαγαλάκια): να σημειώσουμε εδώ ότι η εν λόγω συναυλία θα γίνει στις αρχές Ιουλίου και την διαφημίζει όλη η ΕΡΤ εδώ και μήνες, λες και ο Πλιάτσικας δεν μπορει να γεμίσει τον Λυκαβητό. Όσο καλός μπορεί να είναι ο καλλιτέχνης, δεν αρμόζει στον κρατικό οργανισμό τέτοια μονομανία, με τόσες καλλιτεχνικές προτάσεις.
Το σημαντικό γεγονός των ημερών είναι φυσικά η κατ'αρχην αποδοχή της μεθόδου "3-strikes" στην Γαλλία: η γαλλική Βουλή αποδέχτηκε την λογική της μεθόδου των "προειδοποιήσεων πριν την καταστολή" στην ψηφιακή πειρατεία και τώρα πλέον θα περιμένουμε πώς ακριβώς θα διαμορφωθεί το νομικό πλαίσιο και την τελική υπερ-ψήφιση, του χρόνου. Στην Αγγλία, οι ISP συζητούν πλέον σοβαρά την συνεργασία με τις εταιρείες δικαιωμάτων, οπότε το πράγμα οργανώνεται σιγά σιγά.
Στη Live Nation, η διαφορετική θεώρηση του μέλλοντος οδήγησε στην αποχώρηση του Cohl, ενός από τα 2 βασικά στελέχη: ήθελε να υπογράψουν να υπογραφούν άλλα 4-5 top ονόματα μεσα στον χρόνο και συνεχίζουμε, σε αντίθεση με την άποψη του Rapino που επικράτησε, να υπογράφονται ελάχιστα ακόμα ονόματα. Βέβαια, τα νούμερα, παρά τις τυμπανοκρουσίες των media (που αδιαφορούν για την ουσία) λένε ότι ακόμα και η περιοδεία της Madonna στις ΗΠΑ δεν ξεπουλάει, αλλά στις περισσότερες πόλεις είναι ακόμα στο 60%. Η μετοχή της εταιρείας δεν είναι και στα καλύτερά της.
720.000 πουλησανε οι Coldplay στις ΗΠΑ αυτή την εβδομάδα, 1.000.000 την προηγούμενη ο Lil'Wayne. Πάρα ταύτα, οι συνολικές πωλήσεις πέφτουν σε σχέση με τις περυσινές. Πλέον, οι πωλήσεις μουσικής έχουν πέσει στα επίπεδα των '80ς (υπολογίζοντας τες με τον παράδοξο τρόπο που χρησιμοποιούν οι εταιρείες για να αντιστοιχίσουν 10 κομμάτια σε 1 άλμπουμ), με το μέλλον να δείχνει προς τα κάτω. Άντε, να βγει το CD να σωθεί όλος ο κόσμος, πάλι.
Στην ΕΜΙ αρχίσανε οι απολύσεις που λέγαμε τόσο καιρό. Στην Warner η μετοχή κατάφερε να σταθεροποιηθεί (χαμηλά, αλλά το κατάφερε), μετά την ανακοίνωση της εκτιμήτριας εταιρείας της ότι έκανε 2 σωστές κινήσεις: δεν έδωσε μέρισμα τριμήνου και δεν έκανε άλλες κινήσεις εξαγορών! Αν σκεφτεί κανείς ότι η Universal, η μόνη σοβαρή major εξαγοράζει ό,τι βρει μπροστά της, κατ'αντιδιαστολή αντιλαμβάνεται τι ακριβώς σημαίνει Warner σήμερα.
Στην Αμερική, δισκογραφία και καλλιτέχνες έχουν λυσσάξει να πάρουν δικαιώματα από τα κομμάτια που παίζονται στο ραδιόφωνο, με την επίσημη δικαιολογία ότι η προβολή της μουσικής στο ραδιόφωνο είναι μια μορφή πειρατείας! Όπως έχουμε ξαναπεί, στις ΗΠΑ δεν πληρώνονται δικαιώματα στο ραδιόφωνο (σε αντίθεση π.χ. με την Ελλάδα), καθώς από την αρχή θεωρήθηκε τρόπος διαφήμισης της μουσικής. Όμως σήμερα που προέκυψε το internet ως μέσο προβολής αλλά και οι δισκογραφικές ασχολούνται μόνο με τα χρήματα και τίποτε άλλο, έγινε πειρατεία το ραδιόφωνο.
Μια ενδιαφέρουσα περίπτωση για το μέλλον της καταστολής της online πειρατείας είναι η διαβόητη διαρροή του επερχόμενου (ο θεός να το κάνει) Chinese Democracy των Guns' n' Roses. Ο υπεύθυνος του site που ανέβασε το υλικό δέχθηκε όχι απλώς τηλεφωνήματα από το νομικό εκπρόσωπο της μπάντας, αλλά επίσκεψη από το FBI, σε μια πρωτόγνωρη κίνηση σε έναν τομέα που ακόμα δεν είναι σαφές τι επιτρέπεται και τι όχι.
Στα δικά μας, τα Metropolis, για δεύτερη φορά μετά την ιστορία με τον Χατζηγιάννη, τραβάνε το αυτι της Universal, εξαιτίας της ιστορίας με τα "6 ευρώ για ό,τι κατεβάσεις το μήνα" με την Wind. Έξω από τα Metropolis η Universal, ατολμία από τις υπόλοιπες εταιρείες, ένας πωλητής ορίζει την δισκογραφία λοιπόν. Αυτό θα πει βιομηχανία...
No comments:
Post a Comment