Οι Dread Astaire και οι The Callas (και ο ψηλός κιθαρίστας των Matisse) είναι οι μόνοι στην χώρα που πιστεύουν ότι το να κάνεις μουσική περιλαμβάνει και το ανάλογο στυλ, τουλάχιστον στα live;
Ο Dennis Boon, των Minutemen, υπήρξε ένας από τους πιο παχύσαρκους και κακοντυμένους άντρες στο ροκ. Παρόλα αυτά ήταν τόση η χάρη του στη σκηνή, που στα μάτια μας έμοιαζε σέξι όσο και ο Elvis. Το στιλ δεν είναι κάτι που έχει να κάνει με το ντύσιμο, όσο με τη φυσικότητα ενάντια στην επιτήδευση: το έχεις ή δεν το έχεις.
Είμαστε τόσο βαρετοί λοιπόν, που θέλουμε να βλέπουμε εξίσου βαρετά, άνευρα συγκροτήματα;
Μπορώ άνετα να σου κατονομάσω άλλα 30 διεθνή βαρετά συγκροτήματα που χτυπάνε εξώφυλλα σε εβδομαδιαία συχνότητα στην Αγγλία. Υπάρχει πολλή καλή μουσική γύρω μας για να ασχολούμαστε με τη σαβούρα. Γι’ αυτό εξάλλου βρίσκεσαι και εσύ στα Μέσα: για να ξεχωρίζεις την ήρα από το στάρι και να την απομονώνεις μέσα από το ραδιόφωνο ή το έντυπό σου.
Τι είναι η μουσική των Dread Astaire για εσάς τους ίδιους;
Μια πείνα ολοένα και πιο δύσκολο να ικανοποιηθεί.
Ποιο είναι το όνειρο των Dread Astaire; Τι θέλετε να κατορθώσετε με την μουσική σας;
Διάρκεια. Τραγούδια που θα αντέχουν το τεστ του χρόνου σε οποιαδήποτε περίοδο, ανεξάρτητα από ρεύματα και τάσεις του κοινού. Επίσης: να δούμε τα κότσια μας σε μέρη όπου το ροκ εν ρολ συμβαίνει καθημερινά, σαν την Αγγλία ή την Αμερική.
Πότε θα σταματήσετε να κάνετε μουσική;
Όταν θα έχουμε εμπνεύσει τους επόμενους φρικαρισμένους πιτσιρικάδες να σκαρώσουν τις δικές τους μπάντες, με τον τρόπο που οι πρόδρομοί μας ενέπνευσαν εμάς.
Τα τραγούδια σας είναι μικρές ιστορίες, βουτηγμένες στον καπνό και το ποτό. Σαν ταινίες, σαν αποσπάσματα από βιβλία. Ποιες είναι οι αφορμές για τους στίχους;
Το κοφτό, νευρώδες γράψιμο του Τσάντλερ και του Πολ Όστερ. Ο τρόπος που οι λέξεις πάλλονται στη ρίμα των Wu-Tang Clan. Όταν πρόκειται να ηχογραφήσεις ένα τραγούδι σου, άρα να το δικαιοδοτήσεις να σε ακολουθεί για πάντα, θα πρέπει να είσαι αρκετά αυθεντικός σε όσα θέλεις να πεις. Το ίδιο και στα live. Τα ψεύτικα λόγια δεν πείθουν παραπάνω από δυο-τρεις φορές. Γι’ αυτό είναι καλό να αποσκοπείς σε κάτι που θα καίγεσαι να το εκφράσεις κάθε φορά που ανεβαίνεις στη σκηνή.
Για να προχωρήσω κάπως τη σκέψη σου, οι Dread Astaire είναι για την ώρα υπερβολικά ρυθμικά - οργανικά προσανατολισμένοι ώστε να ανάγουν τους στίχους σε αφορμές για τραγούδια. Η μουσική μας γράφεται πρώτη. Πάντοτε. Συχνά μάλιστα, οι στίχοι είναι μια αφετηρία την οποία βιαζόμαστε να διασχίσουμε για να βανδαλίσουμε τις κιθάρες μας απρόσκοπτα. Ενδεχομένως να παρατήρησες ότι κανένα τραγούδι μας δεν έχει ρεφραίν. Υπάρχει μια ιστορία. Άπαξ και ειπωθεί, οι συνθέσεις καταλήγουν σε εντελώς διαφορετικό προορισμό από εκείνον που ξεκινάνε. Όχι ότι θα συνεχίσουμε να συνθέτουμε για πάντα έτσι. Όπως και τα περισσότερα πράγματα που μας αφορούν, η στιχοπλοκή είναι μια διαδικασία σε εξέλιξη, ανοιχτή σε αλλαγές.
Ζείτε στην Θεσσαλονίκη, αλλά η μουσική σας παραπέμπει αλλού. Που θα θέλατε να ζείτε;
Οπουδήποτε θα μπορούσαμε να ζούμε όλοι μαζί. Την τελευταία δεκαετία ξεγλιστράμε ο ένας από τον άλλο διαρκώς. Πράγμα που μας κοστίζει, τόσο μουσικά, όσο και συντροφικά.
Αλήθεια, γιατί κάποιος να θέλει να βγάλει δίσκους, σε μια εποχή και σε μια χώρα που μια μπάντα όπως οι Κόρε Ύδρο, (με την στήριξη πολυεθνικής), πούλησαν 1500 κομμάτια, σύμφωνα με δική τους δήλωση;
Χεστήκαμε για τις πωλήσεις! Το να βγάζεις δίσκους είναι μια πράξη αρκούντως συναρπαστική από μόνη της. Σήμερα, οι Dread Astaire παίζονται σε κολεγιακά ραδιόφωνα, είναι το αγαπημένο σύγχρονο συγκρότημα ενός οικογενειάρχη από το Leeds, περιλαμβάνονται στη δισκοθήκη μιας πρώην-γκρούπι νυν ροκ-μαμάς από την Pensylvania, και έχουν εγκατασταθεί μονίμως στο πλατό ενός ζευγαριού από τη Λάρισα. Και ποιος ξέρει σε ποια άλλα χέρια γυροφέρνουν οι δίσκοι μας αυτή τη στιγμή. Γεγονός που μας επιβεβαιώνει καλύτερα από κάθε νούμερο.
Τι σημαίνει Dread Astaire; Γιατί πήρατε αυτό το όνομα; Τι σημαίνει για σας;
Έμοιαζε σαν καλή ιδέα να παραφράσουμε ένα όνομα παγκοσμίως γνωστό. Σαν μια περιπαικτική οικειότητα προς τον ακροατή.
Σε συνέντευξη στο transistor, είχατε δώσει ως επιρροές τα εξής: Velvets, Stooges, Spacemen 3, Galaxie 500, The Fall, Jesus and Mary Chain, Yo La Tengo, Beach Boys, 13th Floor Elevators, Chocolate Watchband, Mouse & the Traps, Modern Lovers, Neu!, Brian Jonestown Massacre, Make Up, Pussy Galore, Jon Spencer Blues Explosion, Suicide, Girls Against Boys, Beatles, Rolling Stones, πρώιμοι Pink Floyd, Billy Childish, Mudhoney, Kinski, Bad Brains, Pavement, Ramones, Echoboy, Kinks, Byrds, Who, Gun Club, Cramps, Television Personalities, Wedding Present, Pastels, Flatmates, My Bloody Valentine, Echo & The Bunnymen, Sonic Youth, Minutemen, Shellac, Oneida, James Ellroy, Raymond Chandler και γενικότερα το σύνολο της νουάρ λογοτεχνίας. Με όλες αυτές τις επιρροές, πώς και γιατί καταλήγει κάποιος στον δικό του ήχο;
Κατά τη γνώμη μας υπάρχει ένα αόρατο νήμα που διαπερνά όλους αυτούς τους δημιουργούς, φτάνοντας ως εμάς.
<>Στην εποχή της απίστευτης εξέλιξης της τεχνολογίας, που έχει μπει ανεπιστρεπτί και στην μουσική, εσείς, με το βρώμικο rock’n’roll σας και το κλασικό τρίπτυχο, ντράμς – κιθάρα - μπάσο, προτείνετε την δική σας «επιστροφή στις ρίζες». Γιατί;Γιατί δεν μπορούμε να κάνουμε διαφορετικά. Αυτό είναι το αλφάβητό μας. Οτιδήποτε άλλο μας μοιάζει με ξένη γλώσσα.
Μήπως έχει να κάνει και με τη δημιουργία ειδώλων; Την ανάγκη για rock πρότυπα;
Η έννοια του προτύπου είναι παγίδα. Όχι πως δε διαθέτουμε τα δικά μας, αλλά σε κάθε περίπτωση, it’s the song, not the singer.
Για ποιο λόγο κάνετε μουσική που αντιπροσωπεύει κάτι «παλιό», όταν ήδη υπάρχουν τόσο πολλά συγκροτήματα που έχουν προσφέρει σε αυτό τον ήχο και τα οποία προφανώς έχετε λατρέψει;
Θα μπορούσες να φανταστείς ένα μέλλον αποτελούμενο μόνο από laptop; Είμαστε κοινωνικά χρήσιμοι. Σκέψου το…
Είστε και fans των Stooges. Πώς κρίνετε το ότι συνεχίζουν να παίζουν και μάλιστα θα βγάλουν καινούργιο δίσκο;
Άραγε ρωτούσε κανείς τον Muddy Waters πότε θα πάψει να παίζει; Πλάσματα σαν τον Iggy, τους Sonic Youth, τους Cramps ή τον Mark E. Smith, έχουν εξοικειωθεί σε τέτοιο βαθμό με την ιδιότητα του συνθέτη / performer, που πιθανότατα δε γνωρίζουν άλλο τρόπο για να υπάρχουν. Κανένα πρόβλημα: όσο μας αφορά, το νέο άλμπουμ των Stooges θα είναι ένα από τα highlight της χρονιάς.
Δεν είναι τo rock’n’roll μουσική για νέους;
Περισσότερο από μουσική για νέους, είναι ένας τρόπος ζωής που δεν αξίζει να αποτελεί αποκλειστικό προνόμιο κάποιου μπερδεμένου κωλόπαιδου, όπως υπήρξαμε εσύ και εγώ στο παρελθόν.
Στην εποχή του MySpace, έχει το MySpace κάποια ιδιαίτερη σημασία για εσάς; Τι σας έχει προσφέρει και τι όχι, ειδικά αφού κυκλοφορείτε την μουσική σας μόνο σε βινύλιο;
Μας έχει γλιτώσει από τη σκοτούρα να μοιράζουμε cd-r σε όσους δεν έχουν πικάπ.
Πουλάτε την μουσική σας από το site σας. Που αλλού πωλούνται οι δίσκοι σας;
Σε όλα τα μικρά, ανεξάρτητα δισκοπωλεία της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, καθώς και στo Norman Records, στο Leeds, και στο Gemm.com.
Έρχεστε στην Αθήνα για δύο live μέσα σε μια εβδομάδα, 23 Μαρτίου στο Gagarin και 2 Απριλίου στο πάρτυ για τα 2 χρόνια του BIOS. Θέλουμε να έρθουμε και στις 2 εμφανίσεις σας. Τι διαφορετικό θα δούμε από σας στις 2 εμφανίσεις;
Το Gagarin είναι μια δοκιμασία. Θέλουμε να πετύχει. Τόσο γιατί σεβόμαστε την ομάδα της Astra, όπως σεβόμαστε και τη σκηνή που μας εμπιστεύεται, όσο και γιατί θα είναι η πρώτη φορά που θα παίξουμε σε 100% συναυλιακές συνθήκες. Με αρκετή προσπάθεια, όλα θα είναι ιδεώδη. Το «2 Velvet Years» είναι εντελώς ξεχωριστή περίπτωση. Όντας πάρτι, και καθώς θα είμαστε περιστοιχισμένοι από φίλους, θα παίξουμε πιο ανέμελα, άρα με αρκετές πιθανότητες να συμβούν ανέλπιστες εκπλήξεις.
Τι σημαίνει το όνομα του φεστιβάλ «We’re having a baby»;
Από τη στιγμή που η Astra μας προσέγγισε για να εμφανιστούμε στο Gagarin, και εφόσον είμαστε σε τέτοιο βαθμό πεπεισμένοι ότι στη χώρα που ζούμε οι Dread Astaire δεν πρόκειται ποτέ να κερδοφορήσουν, σκεφτήκαμε να εκμεταλλευτούμε τον χώρο, τις άρτιες υποδομές και την τιμή του εισιτηρίου για να κάνουμε κάτι που θα μείνει. Το κόνσεπτ είναι ότι η συναυλία θα ηχογραφηθεί. Το κάθε εισιτήριο ισοδυναμεί με κουπόνι, με το οποίο ο κάθε ακροατής θα εξασφαλίσει ένα split εφτάιντσο που κυκλοφορήσει με τη συνδρομή όλων των γκρουπ, χωρίς να προορίζεται για περαιτέρω πώληση στο εμπόριο. Πάνω απ’ όλα, το κόνσεπτ σημαίνει ότι το κοινό θα αποτελεί ενεργό μέλος της ηχογράφησης. Εξ’ ου και το «We’re having a baby»: ας κάνουμε ένα μωρό, όλοι μαζί!
Ποιανού ιδέα είναι το line-up;
Το curating του φεστιβάλ έγινε από μας. Ο στόχος ήταν να μοιραστούμε τη σκηνή με σχήματα που σεβόμαστε, αλλά και όσο το δυνατόν πιο ετερόκλητα αναμεταξύ τους.
Θα έχει συνέχεια το φεστιβάλ;
Έλα ντε! Ποιος έχει όρεξη για εφτάιντσα τη σήμερον ημέρα;
Θα είστε και το support στους Last Drive στην επανεμφάνιση τους στην Θεσσαλονίκη τον Μάιο.
Οι Last Drive είναι το σπουδαιότερο σχήμα επί ελληνικού εδάφους, γεγονός που πιστοποιείται από τη δημοφιλία τους μέχρι και σήμερα. Τους ευχαριστούμε.
Τι ξεχωρίσανε οι Dread Astaire το 2006 και το 2007;
Το νέο άλμπουμ των Fall. Το εφτάιντσο «Bethany Heart Star», των Mugstar, από το Λίβερπουλ, (mugstar.com). Το διπλό του Παναθηναϊκού στο Καραϊσκάκη. Την επανεκλογή των Παπαγεωργόπουλου / Ψωμιάδη στη Θεσσαλονίκη, που μας γέμισε θλίψη και μας δεσμεύει να μη συμμετάσχουμε σε καμιά πολιτιστική εκδήλωση της δημοτικής αρχής για άλλη μια τετραετία. Κρίμα.
Ποιο ή ποια ελληνικά συγκροτήματα / καλλιτέχνες μας προτείνετε να ακούσουμε;
Τους Drog_A_Tek, Biomass, Gardenbox, 2byBukowski, Victory Collapse, The Callas, Mahakala, Spyweirdos, Neon, τους Jacks από τον Βόλο, (myspace.com/thejacksgreece), τους Σερραίους Shape Shifters, (myspace.com/shapeshifterstheband), τους Αθηναίους One Hour Before The Trip, των οποίων το demo διατίθεται δωρεάν στο ohbtt.gr, καθώς και το πρώτο άλμπουμ των Θεσσαλονικέων Keene, στην Poeta Negra.
Στο tranzistor, διαβάσαμε πρόσφατα μια κριτική για την πρόσφατη συναυλία των Κόρε Ύδρο, 2L8, Infidelity στο Gagarin που εστιάζει στην μικρή προσέλευση του κοινού. Εμείς πάντως, ως μια από τις ελάχιστες εκπομπές που ασχολούμαστε με την μουσική αυτή, πρέπει να πούμε ότι σχεδόν κανένα ελληνικό συγκρότημα δεν μας στέλνει υλικό του, ούτε καν μας καλούν στις συναυλίες τους. Αντίθετα, εμείς πρέπει να επικοινωνούμε μαζί τους.
Θα ήθελα να σταθούμε στο ουσιαστικό: την προώθηση της μουσικής. Τι πρέπει να κάνει κάποιος, αν θέλει να επικοινωνήσει το έργο του και ειδικότερα ως ανεξάρτητος μουσικός;
Θα πρέπει να αποκτήσει ένα καλό mailing list, το οποίο θα ενημερώνει τακτικά και θα φροντίζει να τροφοδοτεί ανελλιπώς με τη μουσική του, έστω και χωρίς ανταπόκριση. Επίσης, με τον ίδιο τρόπο που το κάθε γκρουπ θα έπρεπε να αφοσιώνεται στη μουσική του και να αφήνει το κομβικό κομμάτι του σχεδιασμού σε κάποιον ταλαντούχο graphic designer, διαθέσιμο να συνεισφέρει, τη φωτογραφία σε φωτογράφους και την ηχοληψία σε ηχολήπτες, ομοίως και η επικοινωνία θα μπορούσε να διεξάγεται από τους αμέτρητους απόφοιτους σχολών δημοσιογραφίας – δημοσίων σχέσεων, στους οποίους δεν κοστίζει σε τίποτα να πραγματοποιούν πρακτική εξάσκηση με κάτι απτό όσο ένα γκρουπ. Έτσι γίνεται το DIY. Έτσι δημιουργούνται κοινότητες και οι μπάντες μετατρέπονται σε υπόθεση των πολλών.
Εσείς, με την απουσία ουσιαστικού ραδιοφώνου, πώς προωθείτε την δουλειά σας;
Κανείς δε μας υποσχέθηκε ζωή χαρισάμενη. Ο κάθε φίλος είναι κέρδος.
Πιστεύετε ότι η κατάσταση με το ραδιόφωνο είναι αναστρέψιμη ή πρέπει να περάσουν χρόνια για να ξαναδούμε κάποιες σοβαρές προσπάθειες;
Δύσκολο να απαντήσεις. Σίγουρα πάντως οι θεληματικοί άνθρωποι θα παίξουν μεγαλύτερο ρόλο από το πέρασμα του χρόνου ή την ωρίμανση των συνθηκών.
Αλήθεια, οι μπάντες από την Θεσσαλονίκη νιώθουν «ριγμένες» σε σχέση με αυτές της Αθήνας;
Αντιθέτως. Όταν κάποιος δεν ξέρει από πού κρατάει η σκούφια σου, μπορεί να δεχτεί ακριβώς αυτό που του παρουσιάζεις, χωρίς να σε απομυθοποιεί μέσα από την καθημερινότητά σου.
Και ένα mixtape/soundtrack της συνέντευξης από τους Dread Astaire
SIDE Α:
WOODEN SHJIPS - SHRINKING MOON FOR YOU
MUGSTAR - BETHANY HEART STAR
THE BEATLES - I'M ONLY SLEEPING
PSYCHIC ILLS - JANUARY RAIN
RHYS CHATHAM - GUITAR TRIO
GALAXIE 500 - DON'T LET OUR YOUTH GO TO WASTE
WASHINGTON PHILLIPS - DON'T LET OUR YOUTH GO TO WASTE
BIOMASS - NO 'MO FREEDOM
THURSTON MOORE - ELEGY FOR ALL THE DEAD ROCK STARS
THE ZOMBIES - HANG UP ON A DREAM
SIDE B:
KINSKI - HOT STENOGRAPHER
THE FUCKING OCEAN - INVISIBLE LINE
WU-TANG CLAN - CAREFUL (CLICK CLICK)
PUSSY GALORE - SWEET LITTLE HI-FI
THE FALL - FALL SOUND
WEDDING PRESENT - GETTING NOWHERE FAST
SUICIDE - GHOST RIDER
NEU! - NEGATIVLAND
CHOCOLATE WATCHBAND - SHE WEAVES A TENDER TRAP
THE VELVET UNDERGROUND - WHAT GOES ON (LIVE 1969)
No comments:
Post a Comment