13.1.14

Συναυλίες στην Ελλάδα: το εισιτήριο

Τα τελευταία 2 χρόνια οι τιμές των εισιτηρίων στις "ξένες" συναυλίες έχουν πέσει αισθητά, σε ποσοστό 20-30%. Αν αναλογιστούμε ότι δεν έχει υπάρξει μείωση στην φορολογία και ταυτόχρονα είναι σταθερά πολύ υψηλές οι αμοιβές των καλλιτεχνών και τα έξοδα μετακινήσεων, η πτώση της τιμής πρέπει να αναζητηθεί σε άλλους λόγους: βασικότεροι είναι η πτώση στα ενοίκια των χώρων (που προ 5ετίας είχαν φτάσει σε εξωφρενικά νούμερα) και οι έντονες μειώσεις που έχουν κάνει οι εταιρείες στα έξοδά τους (απολύσεις, μειώσεις μισθών, κλπ).

Το κοινό γνωρίζει ότι στην τιμή του εισιτηρίου περιλαμβάνονται διάφοροι φόροι, οι οποίοι ξεπερνούν το 1/4 της τελικής τιμής του, χωρίς να υπολογίζεται και ο συνολικός φόρος στο τέλος της χρονιάς για κάθε εταιρεία. Όταν μιλαμε για τελική τιμή, εννοούμε την τιμή που είναι γραμμένη πάνω στο εισιτήριο (το "τρυπημμένο" από την εφορία). 

Αυτό που ίσως δεν γνωρίζει το ευρύ κοινό, είναι ότι υπάρχει ένα επιπλέον "κρυφό" κόστος: η χρέωση που επιβάλουν τα σημεία πώλησης. Παλιά ήταν το Metropolis, το οποίο χρέωνε τους παραγωγούς αρχικά 1%, έπειτα 2% και έφτασε να ζητάει 3% επί της τελικής τιμής του εισιτηρίου για να πουλάει τα εισιτήρια. Όταν εμφανίστηκε το Public, για να κερδίσει το δικαίωμα να πουλάει εισιτήρια, δεν χρέωνε τίποτα. Καθώς τέλειωναν τα Metropolis όμως, βρήκε και το Public την ευκαιρία να ζητήσει πληρωμή και έκανε τα ίδια ακριβώς.

Είναι σαφές ότι το "κρυφό" αυτό κόστος περιλαμβάνεται στην τελική τιμή του εισιτηρίου. Στο εξωτερικό, αυτό το κόστος είναι ξεχωριστό: το λεγόμενο booking fee. Στην ιδιαίτερη χώρα μας, οι 2 μεγάλοι παίκτες της λιανικής (Metropolis και Public) επέβαλαν την "κρυφή" χρέωση. 

Όλα αυτά περιπλέχθηκαν με την εισαγωγή του ηλεκτρονικού εισιτηρίου: λόγω της αργοπορίας εξέλιξης της νομοθεσίας στο θέμα των εισιτηρίων, η διαδικασία ήταν κολοβή. Το ηλεκτρονικό εισιτήριο ήταν (και σε μεγάλο βαθμό παραμένει) μη ηλεκτρονικό: δηλαδή, πρακτικά αγόραζες έναν κωδικό από το σημείο πώλησης και είχες 2 επιλογές: ή να παραλάβεις στο σπίτι σου το εισιτήριο (πληρώνοντας το κούριερ) ή να πας με τον κωδικό στο ταμείο της συναυλίας και να τον αλλάξεις με ένα "τρυπημένο" εισιτήριο. Άρα, δεν μιλάμε για ένα πραγματικά ηλεκτρονικό εισιτήριο, αλλά για μια ενδιάμεση κατάσταση.

Η εισαγωγή του ηλεκτρονικού εισιτηρίου είχε και μια παράπλευρη συνέπεια: το "κρυφό" κόστος που χρεώνουν τα σημεία πώλησης έπαψε να περιλαμβάνεται στην τελική τιμή του εισιτηρίου και πέρασε ως ξεχωριστή χρέωση. Δηλαδή, όποιος αγοράζει εισιτήριο από το internet, πληρώνει επιπλέον ένα μικρό τίμημα,  το οποίο διαφέρει από πωλητή σε πωλητή, είτε είναι το www.viva.gr, το www.ticketarena.gr ή όποιο άλλο κατάστημα υπάρχει. Τα καταστήματα αυτά αποφασίζουν μόνα τους την χρέωση που κάνουν, ανάλογα με τα έξοδα (π.χ. χρέωση πιστωτικής, λειτουργικά έξοδα) και τους στόχους τους (π.χ. επιθετική εμπορική πολιτική). 

Εσχάτως, έχει προκύψει κι άλλο θέμα: καθώς τα Public (που είναι πλέον μονοπώλιο στην "φυσική" αγορά εισιτηρίων) χρησιμοποιούν την πλατφόρμα του www.viva.gr, ο αγοραστής του εισιτηρίου από τα Public πληρώνει και το επιπλέον κόστος χρήσης της πλατφόρμας του viva από τα Public. Δηλαδή, όποιος αγοράζει εισιτήριο από τα Public, στην ουσία το αγοράζει από το viva. Αυτό το νέο δεδομένο έχει παραξενέψει τον αγοραστή του εισιτηρίου, καθώς από εκεί που πλήρωνε την τελική τιμή του εισιτηρίου (με την "κρυφή" χρέωση), τώρα βλέπει ότι πληρώνει επιπλέον χρεώσεις (booking fee και έξοδα πλατφόρμας) και μάλιστα σε αρκετές περιπτώσεις συναυλιών δεν παίρνει "τρυπημένο" εισιτήριο στο χέρι, αλλά κωδικό για να πάρει το εισιτήριο στο ταμείο της συναυλίας.  

Όμως, η εξέλιξη της τεχνολογίας και της νομοθεσίας θα επιφέρει σταδιακά μια ακόμα αλλαγή: το πραγματικά ηλεκτρονικό εισιτήριο: ήδη υπάρχει αυτή η τεχνολογία (κυρίως μέσω του ομίλου του viva), αλλά δεν την χρησιμοποιούν όλες οι εταιρείες. 

Το αποτέλεσμα των αλλαγών της τεχνολογίας και της νομοθεσίας είναι ότι έπαψε να υπάρχει το παραδοσιακό εισιτήριο με το συλλεκτικό artwork και τυποποιήθηκε το σκέτο ασπρόμαυρο εισιτήριο, μπλέξαμε με εκτυπώσεις και ανταλλαγές στα ταμεία και επιβλήθηκε ξεχωριστά το booking fee. Πάντως, το κοινό πληρώνει ακριβώς τα ίδια που θα πλήρωνε και πριν, είτε το καταλαβαίνει είτε όχι. Κάποια στιγμή, θα αποκτήσουμε και κανονικό ηλεκτρονικό εισιτήριο (μέσω smartphone, κλπ). 


1 comment:

Jason Kaldis said...

Το πραγματικό e-ticket θα αργήσει αρκετά όπως και το e-ticket που αυτή τη στιγμή χρησιμοποιείται στο εξωτερικό (TicketFast) θα επιφέρει κι αυτό μία μικρή αύξηση στην τελική τιμή. Ο λόγος είναι ότι το ΤicketFast απαιτεί barcode scanner το οποίο δεν μπορεί να "διαβάσει" από οθόνη κινητού. Το κόστος εγκατάστασης τέτοιων scanners περνά στον καταναλωτή και τώρα πια στην Μεγ. Βρετανία έχει αποσβεστεί στα πιο δημοφιλή venues και έχει εξαλειφθεί από επιπλέον κόστος για τον πελάτη. Το κοντινότερο σε E-Ticket όπως το περιγράφεις είναι το σύστημα των access cards που χρησιμοποιούν οι Αγγλικές ομάδες ποδοσφαίρου και rugby αλλά κι αυτό απαιτεί ο πελάτης να είναι εγγεγραμμένο μέλος του συνδέσμου οπαδών της ομάδας που σημαίνει ότι καταβάλει ετήσια συνδρομή πέραν του κόστους του εισιτηρίου.