"Όσο ζούμε αισθανόμαστε ασφαλείς. Ακόμα και στη μέση ενός πολέμου, πιστεύουμε πως το κακό θα συμβεί στους άλλους κι όχι σε εμάς, φτάνει όμως να πεθάνει ένας φίλος (ή να μας αναγγείλουν πως μπορεί να πεθάνει), για να πάρουν όλα μια διάσταση εξωπραγματική. Τότε η οπτική μας για τα πράγματα αλλάζει, όπως στο θέατρο, όταν ο υπεύθυνος για το φωτισμό γυρίζει το δίσκο με τα χρώματα μπροστά στην εστία του φωτός".
σελ 187, εκδ. Άγρωστις
Μάστορας του ύφους ο Κασάρες, καταπιάνεται ήδη από τα 60ς με ένα από τα θέματα που σήμερα κυριαρχούν στην λογοτεχνία: τα γηρατειά. Μέσα από τα μάτια του σχεδόν 60ρη αλλά ακόμα ντροπαλού Βιδάλ, το κείμενο βυθίζεται στον συναισθηματικό βάλτο της τρίτης ηλικίας, ενώ γύρω του έχει ξεσπάσει πόλεμος τρομοκρατίας από τους νέους προς του γέρους. Στιβαρή λογοτεχνία.
No comments:
Post a Comment