7.2.13

Δισκογραφικά: το τέλος του τέλους της δισκογραφίας

Αυτή τη στιγμή, η Warner, η δισκογραφική εταιρεία της Madonna και των Metallica στην Ελλάδα απασχολεί ένα (1) άτομο για όλες τις δουλειές! Δηλαδή το λογιστήριο, promo, digital, σουπερ μάρκετ, όλα τα κάνει 1 άνθρωπος. Αυτή είναι η δισκογραφία στην Ελλάδα σήμερα. Όταν τα έλεγα πριν 5 και 10 χρόνια ότι διαλύουν τις εταιρείες αυτοί που τις διαχειρίζονται, με βρίζανε ότι με αυτά που γράφω "θα χάσουν τις δουλειές τους τα παιδιά"...

Τότε, παλιά, εγώ επέμενα ότι η Warner στην Ελλάδα δεν είναι δισκογραφική εταιρεία, αλλά ένα μικρό γραφείο. Γιατί όταν εκπροσωπείς μια τεράστια εταιρεία με τεράστιο κατάλογο και τις ανάλογες ανάγκες, δεν μπορεί να απασχολείς 3-4 υπαλλήλους. Τότε, παλιά, ενοχλούσα και μόνο που συζητούσα αυτά τα θέματα, καθώς είναι κοινό μυστικό ότι στην Ελλάδα δουλεύουμε με τον τρόπο μας και αυτός είναι πάντα ο σωστός.

Τότε, παλιά, αναρωτήθηκα για ποιο λόγο οι μητρικές εταιρείες αφήνουν την κατάσταση να ξεφύγει τόσο πολύ στην Ελλάδα. Γιατί δεν ενδιαφέρονται για το προϊόν τους; Την απάντηση βρήκα στην ενδελεχή παρακολούθηση των αποτελεσμάτων των μητρικών εταιρειών.

Το λοιπό, η Warner στην Αμερική έχει τα τελευταία 10 έτη παρουσιάσει συνολικές ζημιές 10.000.000.000$. Ο αριθμός είναι ακριβής: 10 δισεκατομμύρια δολάρια. Προφανώς, τα παιδιά ήταν πολύ απασχολημένα με την διάλυση της μητρικής, ώστε να ενδιαφέρονται πραγματικά για την αγορά της ταπεινής χώρας μας.

Ας αφήσουμε όμως στην άκρη τις αλλοδαπές μητρικές. Το ερώτημα είναι, με τις δικές μας, μπορούσε να γίνει αλλιώς; Υπήρχε άλλος δρόμος; (παρένθεση: Τα έλεγε ο φιλόσοφος ο Hume κάποτε, αλλά ποιος να ασχοηθεί και ποιος να απαντήσει...)

Η απάντηση είναι ναι, φυσικά υπήρχε άλλος δρόμος. Ο δρόμος της σοβαρότητας. Αυτό που διακρίνει την πλειοψηφία των majors στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια είναι η έλλειψη σοβαρότητας. Συστηματικά και αργά όσο δεν πάει, αποψίλωσαν τις ίδιες τους τις εταιρείες από άτομα που κάτι ίσως θα άλλαζαν. Αρνήθηκαν να προσλάβουν πιτσιρικάδες με ορμή και πάθος και κράτησαν επί μία ολόκληρη, βασανιστική δεκαετία τις ίδιες φάτσες στις ίδιες θέσεις. Κανιβάλισαν ως το τελευταίο κοκκαλάκι το ίδιο τους το προϊόν. Μόνο τα νούμερα να δεις, θα πεις ότι αυτοί οι άνθρωποι μισούν το αντικείμενο τους και θέλουν να το σβήσουν εντελώς. Σαν τους Ασσύριους που διαλύσανε το Ελάμ, ιερό μίσος.

Το λέω και το ξαναλέω: όταν καταρρέει η δισκογραφία, είναι λογικό να ακολουθήσει και η κατάρρευση του ραδιοφώνου, της μουσικογραφίας κλπ. Όταν φτάνουμε σε σημείο να είναι υπεύθυνος ροκ ραδιοφώνου ένας άνθρωπος που δεν έχει ακούσει στη ζωή του το όνομα των AC/DC, δεν πάει κάτι στραβά; Κι όμως, η δισκογραφία ποτέ δεν εναντιώθηκε σε τέτοιες καταστάσεις. Πώς όμως μπορείς να δουλέψεις με τέτοιους ανθρώπους στο βασικό εργαλείο σου;

10 χρόνια λέμε ότι στην Αθήνα δεν υπάρχει σοβαρό εναλλακτικό ραδιόφωνο. Δεν μπορούσαν τόσα χρόνια οι δισκογραφικές να συνασπιστούν και να αγοράσουν μια 2ώρη ζώνη σε 4-5 μεγάλα ραδιόφωνα και να παίζουν ό,τι μουσική νομίζουν ότι αξίζει να ακουστεί; Δεν θα κόστιζε λιγότερο και θα είχε μεγαλύτερο αποτέλεσμα από το να παρακαλάει τον κάθε ραδιοφωνατζή να βάλει 1 κομμάτι στην πλέι-λιστ 15 κομματιών του; Υπήρχε μια εποχή που η Virgin είχε αγορασμένη μια 30λεπτη ζώνη σε ένα ροκ ραδιόφωνο. Γιατί δεν έγινε κάτι τέτοιο εδώ και 10 χρόνια; Τόσο δύσκολο ήταν; Δεν ήταν, αλλά στην χώρα που ζούμε, προτιμάμε να μην συνεργαστούμε με κανέναν, να μην δοκιμάσουμε καμμία ιδέα, από το να πάμε λίγο μπροστά. Και η μόνιμη επωδός είναι ότι "τα κάναμε όλα, τα προσπαθήσαμε, απλά ο κόσμος δεν αγοράζει..."

Τα ίδια ακριβώς συμβαίνουν και στις συναυλίες. Βλέπεις άπειρες μικρές "εταιρείες" να φέρνουν τον πιο άγνωστο καλλιτέχνη που υπάρχει, με στόχο να βγάλουν τι; πόσο μπορεί να είναι το κέρδος και πώς να επιβιώσουν; Δεν υπάρχει κανένας στον χώρο που να μπορούν να συνεργαστούν και να κάνουν κάτι λίγο πιο μεγάλο, λίγο πιο οργανωμένο; Πώς θα πάει μπροστά το πράγμα, αν δεν γίνει λίγο πιο σοβαρό; Και αυτό στις μικρές εταιρείες. Γιατί στις πιο "μεγάλες", είναι ακόμα πιο αστεία τα πράγματα.

Τα ίδια και στα μουσικά sites. Αμέτρητος ο αριθμός τους, στην πλειοψηφία τους χωρίς καθόλου διαφήμιση. Έχουμε βρει τώρα και τις pay-per click και σταυροκοπιέται ο καθένας να του κάνει κλικ ο θεός-αναγνώστης, για να πάρει 0,001 σεντ. Όποτε και αν πρότεινα να συνεργαστούν κάποια σάιτ για να διεκδικήσουν διαφήμιση, με κοιτούσαν σαν να τους βρίζω τη μάνα. Όλοι ξέρουν τα πάντα, όλοι ξέρουν καλύτερα. Και όλοι βάζουν πρώτη την προσωπική τους πένα, να μάθει ο ακροατής τη γνώμη τους. Ενώ αν ήταν σε 1 σάιτ καμιά 10ρια τύποι, θα πάθαινε κάτι η ελευθερία του λόγου τους; Και η κατάσταση διαιωνίζεται.

Ας ελπίσουμε ως το 2023 να έχουμε αλλάξει μυαλά. Αυτά λέγαμε και το 2003, αλλά πέσαμε έξω.


UPDATE: Σήμερα η Warner αγόρασε από την Universal την Parlophone. Οπότε το 1 άτομο της Warner θα έχει να δουλεύει και τους Coldplay...




No comments: