Στον τοίχο υπάρχουν μερικές φωτογραφίες δύο νεαρών αντρών που τα κάδρα τους στολίζουν μεγάλα πλαστικά λουλούδια. "Οι γιοί μας! Σκοτώθηκαν και οι δύο στον πόλεμο", μου εξηγεί ο Αγκάεφ. Πριν από εννέα χρόνια, η οικογένεια του Αγκάεφ αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το Καραμπάχ και να έρθει στο Σουμγκάιτ. "Μια νύχτα, οι Αρμένοι εισέβαλαν στο χωριό μας και αναγκαστήκαμε να φύγουμε", θυμάται ο αγρότης και, αμέσως μετά, προσθέτει ότι άνοιξε ο ίδιος τους τάφους των γιών του, έβαλε τα άψυχα κορμιά τους σε μια κούτα και τα πήρε μαζί του πάνω στο κάρο. "Δεν μπορούσα να τους αφήσω πίσω. Εβδομάδες ολόκληρες τους κουβαλούσα πάνω στο κάρο. Ευτυχώς, έπιασε χειμώνας και τα κορμιά τους πάγωσαν και σταμάτησαν να μυρίζουν τόσο πολύ. Τελικά τους ξανάθαψα εδώ πέρα".
Ο διοικητής των αζέρικων στρατιωτικών δυνάμεων που φυλούσαν το χωριό είχε διατάξει χωρίς εμφανή λόγο τους άντρες του να αποσυρθούν το προηγούμενο βράδυ. "Πούλησε το χωριό στους Αρμένηδες για μια χούφτα δολάρια", υποστηρίζει ο Αγκάεφ. Καθ'όλη τη διάρκεια του πολέμου, οι διεφθαρμένοι Αζέροι αξιωματικοί χρηματίζονταν από τον εχθρό.
εκδ. Κριτική, σελ. 123
No comments:
Post a Comment