Εξάλλου στην ηλικία σας θα έπρεπε να έχετε μάθει ότι οι άντρες δε ζητάνε συγγνώμη: κάνουν ό,τι κάνουν και λένε ό,τι λένε και μετά υποφέρουν. Όμως θα σας διηγηθώ κάτι που δεν ξέρετε, κάτι από τον πόλεμο. Ήπιε μια γουλιά καφέ, ήπια και εγώ μία: στους Μιράλλες είχε πέσει λίγο παραπάνω κονιάκ. Όταν έφυγα για το Μέτωπο το '36, ήρθαν μαζί μου πολλοί νέοι. Ήταν από την Τερράσσα όπως και εγώ, πολύ μικροί, σχεδόν παιδιά, όπως κι εγώ. Μερικούς τους ήξερα εξ όψεως ή είχα μιλήσει μερικές φορές μαζί τους: τους περισσότερους δεν τους ήξερα καθόλου. Ήταν τα αδέρφια Γκαρθία Σέργκες (ο Ζοάν και ο Λελα), ο Μικέλ Κάρντος, ο Γκάμπι Μπανλντρίτς, ο Πίπο Κανάλ, ο Χοντρός Οντένα, ο Σάντι Μπρουγάδα, ο Ζορντί Γουνταγιόλ. Πολεμήσαμε μαζί στον πόλεμο, και στους δύο: στο δικό μας και στον άλλο, παρ'όλο που κι οι δύο ήταν ένας. Κανείς τους δεν επέζησε. Όλοι νεκροί.
Εκδόσεις Πατάκη, σελ. 256
Η ζωή του Ραφαέλ Σάντσεθ Μάθας (αριστοκράτη και ιδεολόγου της ισπανικής Φάλαγγας), η ζωή του Μιράλλες (βετεράνου των πολέμων που προκάλεσαν τα ηρωϊκά ιδεολογήματα του Μάθας), ο Θέρκας και η φιλία του με τον Μπολάνιο. Άχρηστοι πόλεμοι αριστοκρατών που δεν έχουν πως να γεμίσουν την άδεια ζωή τους, ο ταλαίπωρος κοσμάκης που γίνεται άγνωστος ήρωας, οι συγγραφείς που ζούνε στο παράλληλο σύμπαν τους.
No comments:
Post a Comment