Η ιστορία των Metropolis ειναι μάλλον ο καλύτερος καθρέφτης για την εξέλιξη της ελληνικής δισκογραφικής πραγματικότητας της τελευταιάς 20ετίας. Από ένα μαγαζάκι αρχικά, κατάφεραν - στις χρυσοφόρες εποχές των 90ς και δυνατά πια στα 00ς- να βρεθούν στο σημείο να αποτελούν το 50% της αγοράς. Η χαρακτηριστικότερη εικόνα που έχει συσχετισθεί με τα Metropolis είναι οι περίφημες παράλληλες εισαγωγές που έκαναν με την κατάρρευση της Αργεντινής, όταν έφερναν αθρώα cd αγορασμένα για 1$ και τα πουλούσαν σε κανονικές τιμές. Τα δικαστήρια με τις δισκογραφικές έφταναν στις συγγνώμες και μετά, γίνονταν πάλι τα ίδια. Τέτοιου είδους πολιτικές οδήγησαν στην γιγάντωσή των Metropolis, με το ταυτόχρονo πνίξιμο της υπόλοιπης αγοράς, με μεγάλη ευθύνη φυσικά, και των δισκογραφικων.
Όταν πριν λίγα χρόνια, ο όμιλος MAD προχώρησε στην σταδιακή εξαγορά των Metropolis, ρώτησα τον Ανδρέα Κουρή (σε συνέντευξη για το Apotis4stis5) αλλά και άλλα στελέχη του ομίλου για ποιο λόγο μπλέκεται με τα Metropolis, σε μια περίοδο που η δισκογραφία είναι κατεστραμμένη χωρίς προοπτικές, με προφανή κίνδυνο της πλήρους κατάρρευσης των καταστημάτων. Σαφή απάντηση δεν έλαβα, αλλά η γενικότερη ιδέα ήταν ότι θα μετατραπούν σε κάτι σαν μπουτικ τα καταστήματα και θα γίνουν νέες κινήσεις, κλπ.
Το αποτέλεσμα δεν άργησε να έρθει και είναι ζοφερό. Τα καταστήματα Metropolis κλείνουν το ένα μετά το άλλο, η εταιρεία έχει πτωχεύσει (άρθρο 99), οι οικονομικές υποχρεώσεις προς διάφορες κατευθύνσεις είναι τεράστιες. Έκλεισε λοιπόν ο κύκλος των Metropolis, και καλό θα ήταν οι άμεσα εμπλεκόμενοι (οι δισκογραφικες πρώτα πρώτα) να πάρουν ένα καλό μάθημα από την όλη ιστορία.
Ακολουθεί η ανακοίνωση των εργαζομένων/απολυμένων των Metropolis, κατά του Ανδρέα Κουρή.
"Λουκέτο σε 7 μαγαζιά, ομαδικές απολύσεις που κορυφώθηκαν το καλοκαίρι συνοδευόμενες από επιλεκτικές μη καταβολές των αποζημιώσεων και διόγκωση των χρονικών καθυστερήσεων στην καταβολή των μισθών συνθέτουν την κατάσταση που επικρατεί στην αλυσίδα καταστημάτων METROPOLIS του Ανδρέα Κουρή (του MAD).
Όταν πριν λίγα χρόνια, ο όμιλος MAD προχώρησε στην σταδιακή εξαγορά των Metropolis, ρώτησα τον Ανδρέα Κουρή (σε συνέντευξη για το Apotis4stis5) αλλά και άλλα στελέχη του ομίλου για ποιο λόγο μπλέκεται με τα Metropolis, σε μια περίοδο που η δισκογραφία είναι κατεστραμμένη χωρίς προοπτικές, με προφανή κίνδυνο της πλήρους κατάρρευσης των καταστημάτων. Σαφή απάντηση δεν έλαβα, αλλά η γενικότερη ιδέα ήταν ότι θα μετατραπούν σε κάτι σαν μπουτικ τα καταστήματα και θα γίνουν νέες κινήσεις, κλπ.
Το αποτέλεσμα δεν άργησε να έρθει και είναι ζοφερό. Τα καταστήματα Metropolis κλείνουν το ένα μετά το άλλο, η εταιρεία έχει πτωχεύσει (άρθρο 99), οι οικονομικές υποχρεώσεις προς διάφορες κατευθύνσεις είναι τεράστιες. Έκλεισε λοιπόν ο κύκλος των Metropolis, και καλό θα ήταν οι άμεσα εμπλεκόμενοι (οι δισκογραφικες πρώτα πρώτα) να πάρουν ένα καλό μάθημα από την όλη ιστορία.
Ακολουθεί η ανακοίνωση των εργαζομένων/απολυμένων των Metropolis, κατά του Ανδρέα Κουρή.
"Λουκέτο σε 7 μαγαζιά, ομαδικές απολύσεις που κορυφώθηκαν το καλοκαίρι συνοδευόμενες από επιλεκτικές μη καταβολές των αποζημιώσεων και διόγκωση των χρονικών καθυστερήσεων στην καταβολή των μισθών συνθέτουν την κατάσταση που επικρατεί στην αλυσίδα καταστημάτων METROPOLIS του Ανδρέα Κουρή (του MAD).
Μια κατάσταση που, μέσα στις συνθήκες ανασφάλειας και τρομοκρατίας που καλλιεργεί η εργοδοσία, μας έχει οδηγήσει ως εργαζόμενους σε απόγνωση μα και θυμό, αφού γνωρίζουμε ότι αναμένεται να αποκορυφωθεί, δεδομένου ότι η επιχείρηση έχει μπει ήδη στο «άρθρο 99» και όλες οι ενδείξεις οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ο Ανδρέας Κουρής την κατευθύνει προς τον αφανισμό αφήνοντας πίσω του τεράστια χρέη προς τους πάντες.
Τον Αύγουστο η επιχείρηση προχώρησε σε 19 απολύσεις ανεβάζοντας το συνολικό αριθμό σε 38 από τα μέσα Ιουνίου μέχρι σήμερα. Παρ’ όλο που οι περισσότερες απολύσεις παρουσιάστηκαν από τους διευθύνοντες της επιχείρησης ως «οικειοθελείς» (κάτι που δεν ισχύει, αφού οι συνάδελφοι εξαναγκάστηκαν σε αυτές, πιστεύοντας ότι έτσι θα σώσουν τις αποζημιώσεις τους καθώς έβλεπαν την κατάσταση), κάποιες από αυτές ήταν απόλυτα εκδικητικές, καθώς εκδιώχθηκαν και εργαζόμενοι που αντιτάχθηκαν ανοιχτά ή με τη στάση τους απέναντι στην αντεργατική τακτική της εργοδοσίας.
Εντούτοις, μια ακόμη δυσάρεστη έκπληξη περίμενε μερικούς από τους… «οικειοθελώς» αποχωρήσαντες απολυμένους συναδέλφους μας, καθώς όταν πήγαν να εισπράξουν τη δεύτερη δόση της αποζημίωσής τους συνάντησαν την άρνηση της καταβολής της από την επιχείρηση, επικαλούμενη αδυναμία πληρωμής και παραπέμποντας σε κάποια επόμενη εβδομάδα. Αφορμή για τον οποία μαζί με άλλους απολυμένους στράφηκαν νομικά κατά της εργοδοσίας των METROPOLIS.
Η διπροσωπία διευθυντών και αφεντικού
Παράλληλα με τη σφαγή των θέσεων εργασίας, η εργοδοσία, καθ’ υπόδειξη των διευθυντικών στελεχών που έχει προσλάβει, προχώρησε σε νέα καθυστέρηση της καταβολής μισθών στους εναπομείναντες εργαζόμενους, ξεπερνώντας πλέον τον ένα μήνα που μας έχει μέσα «σταθερά» εδώ και ένα χρόνο, περίπου.
Και ενώ ήταν έκδηλη η επιθυμία των διευθυντικών στελεχών για κλιμάκωση των απολύσεων, ξαφνικά, το σχέδιο «πάγωσε» γιατί δεν υπήρχαν λεφτά. Προφανώς, επειδή υπολόγιζαν ότι μπορούν να τις κάνουν δίχως την καταβολή των δόσεων, όπως άλλωστε αποδείχθηκε, καθώς η οργανωμένη εξαπάτησή που σχεδίαζαν ανακόπηκε, έπειτα από τη νομική προσφυγή των συναδέλφων μας, προκειμένου να διασφαλίσουν τη δικαιωματική καταβολή των αποζημιώσεών τους.
Λόγος για τον οποίο ο γενικός διευθυντής, μόλις έγινε γνωστή η απατεωνιά του στους εναπομείναντες εργαζόμενους (γεγονός που φούντωσε περισσότερο την οργή τους) έσπευσε να τους θέσει το δίλημμα: «Ποιους θα πληρώσω, πρώτα εσάς ή τις δόσεις των απολυμένων που πήδηξαν από το καράβι και μας εγκατέλειψαν;». Ένα βρόμικο, τεχνητό δίλημμα, που ως μοναδικό και αποκλειστικό στόχο είχε να μας διασπάσει. Απολυμένους και εργαζόμενους, προκειμένου να μη στραφούμε όλοι μαζί κατά της εργοδοσίας.
Στην πράξη (με την περαιτέρω καθυστέρηση της καταβολής των μισθών) και αυτό το δίλημμα αποδείχθηκε εκ των πραγμάτων ένα ακόμη μεγάλο ψέμα. Και ένας ακόμη εργοδοτικός ελιγμός που ως τέτοιος εγκαταλείφθηκε, όπως στο πρόσφατο παρελθόν εγκαταλείφθηκε (αφού θα μας εξαγρίωνε περισσότερο) η πρόταση άλλου «διευθυντικού» στελέχους, παρατρεχάμενης του γενικού διευθυντή, που τον συμβούλευε «μην δώσεις αποζημιώσεις, άσε τους να παραιτηθούν». Κι ας προσπαθεί σήμερα η ίδια να πάρει υπεραξία, εξαιτίας της μη σφοδρής αντίδρασής μας (μέχρι στιγμής), υποστηρίζοντας στο διευθυντήριο ότι «εγώ έχω κονέ, γι’ αυτό δεν κουνιέται φύλλο».
Κι όλα αυτά, σα να μην ξέρουμε ότι οι καλοπληρωμένοι μάνατζερ των METROPOLIS τσεπώνουν στην ώρα τους τα δεκαχίλιαρα και πεντοχίλιαρα που παίρνουν κάθε μήνα για να κλείνουν τα υποκαταστήματα.
Όσο και αν φαίνεται απίστευτο, το σχέδιο για τη σωτηρία των METROPOLIS στηρίζεται στο… κλείσιμο των καταστημάτων, μια πρόταση που κατατέθηκε από τον γενικό διευθυντή, Γιώργο Μάρκου, προς τον ιδιοκτήτη, Ανδρέα Κουρή. Να πρόκειται για επαγγελματική ανεπάρκεια του πρώτου ή για κακή επιλογή του δεύτερου; Το πιθανότερο είναι ότι δεν συμβαίνει τίποτα από τα δύο.
Όλα δείχνουν ότι πρόκειται για μια στρατηγικά επιτηδευμένη κίνηση, προκειμένου να απαξιωθεί η εμπορική δύναμη των METROPOLIS. Κάτι, που όλοι ξέρουμε ότι αυτή τη στιγμή συμβαίνει τόσο με το λουκέτο στο έβδομο υποκατάστημα του Πειραιά, πολύ περισσότερο και με αυτό που ετοιμάζεται στις «Αναχωρήσεις» στον αερολιμένα Αθηνών, όσο και με τη μόνιμη (προκλητική και πρωτοφανή για τα μάτια μας), έλλειψη εμπορευμάτων από τα ράφια.
Την ίδια ώρα που τα METROPOLIS, ενώ οδηγούνται σε «κανόνι» και τα χρέη φουσκώνουν προς όλες τις κατευθύνσεις, ο Ανδρέας Κουρής ξεφορτώνεται από πάνω του τα περιουσιακά του στοιχεία μεταβιβάζοντάς τα σε οικεία του πρόσωπα. Την ίδια στιγμή που, ενώ οδηγεί την επιχείρηση προς την πτώχευση θέλοντας να καρπωθεί τελικά τα χρέη, ανοίγει εκ νέου τα φτερά του και στην Κύπρο - μετά τα Βαλκάνια - αναζητώντας νέες πηγές μεγαλύτερων κερδών, συνεργαζόμενος με κυπριακό εκδοτικό όμιλο, προκειμένου να στήσει το MAD TV Κύπρου. (συνέχεια εδώ"
No comments:
Post a Comment