Μια φορά και έναν καιρό ήταν μια αρκούδα, ένα άσχημο και δύσμορφο πλάσμα, που κρυβόταν από τον κόσμο και ζούσε ολομόναχο στο δάσος. Ύστερα από λίγο την έπιασε μελαγχολία και κόντεψε να παραφρονήσει - "διότι είναι αλήθεια ότι η Λογική σπανίως κατοικεί ανάμεσα σε Αναχωρητές". Έτσι κίνησε και γνώρισε έναν περιβολάρη, που επίσης ζούσε σαν τον ερημίτη, κι επίσης λαχαρτούσε λίγη παρέα.
Η αρκούδα πήγε να μείνει στην καλύβα του περιβολάρη, που είχε γίνει ερημίτης επειδή δεν άντεχε την ανοησία. Αλλά καθώς η αρκούδα σπάνια άνοιγε το στόμα της να πει δύο κουβέντες όλη μέρα, ο περιβολάρης μπόρεσε να συνεχίσει τη δουλειά του ανενόχλητος. Όταν εκείνος πήγαινε για ύπνο, η αρκούδα καθόταν αφοσιωμένα δίπλα του και έδιωχνε τις μύγες που προσπαθούσαν να καθίσουν στο πρόσωπό του.
Μια μέρα, μια μύγα πήγε και κάθισε στη μύτη του ανθρώπου, και δεν έλεγε να το κουνήσει αποκεί. Η αρκούδα έγινε έξαλλη με τη μύγα και στο τέλος άρπαξε μια μεγάλη κοτρόνα και κατάφερε να τη σκοτώσει. Δυστυχώς, μαζί με τη μύγα έλιωσε και το κεφάλι του περιβολάρη.
Η αρκούδα πήγε να μείνει στην καλύβα του περιβολάρη, που είχε γίνει ερημίτης επειδή δεν άντεχε την ανοησία. Αλλά καθώς η αρκούδα σπάνια άνοιγε το στόμα της να πει δύο κουβέντες όλη μέρα, ο περιβολάρης μπόρεσε να συνεχίσει τη δουλειά του ανενόχλητος. Όταν εκείνος πήγαινε για ύπνο, η αρκούδα καθόταν αφοσιωμένα δίπλα του και έδιωχνε τις μύγες που προσπαθούσαν να καθίσουν στο πρόσωπό του.
Μια μέρα, μια μύγα πήγε και κάθισε στη μύτη του ανθρώπου, και δεν έλεγε να το κουνήσει αποκεί. Η αρκούδα έγινε έξαλλη με τη μύγα και στο τέλος άρπαξε μια μεγάλη κοτρόνα και κατάφερε να τη σκοτώσει. Δυστυχώς, μαζί με τη μύγα έλιωσε και το κεφάλι του περιβολάρη.
No comments:
Post a Comment