"Στη ζωή δύο είναι οι κανόνες που πρέπει να ισχύουν. Ο πρώτος είναι ότι κάθε ανθρώπινο ον έχει δικαίωμα να κάνει ό,τι του αρέσει. Και ο δεύτερος είναι ότι κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να υπακούσει στον προηγούμενο κανόνα".
Πάντοτε θυμάμαι αυτή την αρχή του γέρο-Πέδρο Πάμπλο. Αλλά λίγες ήταν οι φορές που κατάφερα να την εφαρμόσω. Tο υπόλοιπο διάστημα αναγκαζόμουν να χτυπάω το κεφάλι μου στον τοίχο. Όπως και να΄χει, εκείνη την εποχή, πριν από σαράντα χρόνια, οι άνθρωποι είχαν τη δουλειά τους και ζούσαν από αυτήν. Έχω την εντύπωση ότι ο καθένας ήξερε ποια είναι η θέση του και την καταλάμβανε χωρίς πολλές φιλοδοξίες και χωρίς να περιπλέκει τα πράγματα.
Τώρα είναι όλα σκόρπια. Κανείς δεν ξέρει που ανήκει ούτε τι πρέπει να κάνει. Ούτε τι ακριβώς θέλει ούτε προς τα που κατευθύνεται ή που θα έπρεπε να βρίσκεται. Όλοι περιπλανιόμαστε απελπισμένοι, κυνηγώντας τα λεφτά. Κάνουμε οτιδήποτε για λίγα λεφτά και έτσι προχωράμε από το ένα στο άλλο. Στην τελική, αυτό που έχουμε καταφέρει είναι ένας τεράστιος αχταρμάς από ανθρώπους που χτυπιούνται μεταξύ τους.
No comments:
Post a Comment