Τα Δευτεριάτικα (Η κυτταρική σου δομή)

Τάμαθες για την αρρώστια, πιστεύω: χινάρι στον άσο στη νήσο Κω, με κόκκινη και χαμένο πέναλντι και με προηγήθηκα στο 81'. Πόνεσε, λέμε. Καλογερόπουλος για χρυσό παπούτσι, μαγεία. Το λοιπό, την Κυριακή όλοι μέσα με τον πελάτη Ωρωπό, αλλά αυτά δεν μετράνε ούτε για το ΛΑΦΚΑ.
Αυτό που μετράει μόνο είναι: 19 και σήμερα. Πάρτο σοβαρά. 19 και σήμερα για τη μητέρα των μαχών με την Προοδευτική Νεολαία στο Τζαμί. Κλούβες, μπανάνες, 100ρια και αλλαγή στα σύνορα του Δήμου: ρε αφού τελειώσει αυτό το ματς, μπορεί να περάσει ο Καλλικράτης, λέμε. Βάρα τις χάντρες σου, καημένε, η άδεια ζωή σου μπορεί να γεμίσει νόημα.

Λοιπόν, στο μάθημα μας τώρα: το ΣαββΑτο σου τα'πα για την Γαλάνη και το μανατζαρέικό της που θα κονομήσει 2.000.000 Ευρώ από την ΕΡΤ για να φέρει τον Μότσαρτ από τους νεκρούς. Έγινε ο ψιλοσάλος, γιατί όπως και να'χει, δεν είναι και λίγο να αποδεικνύεται ότι υπάρχει ζωή μετά από τις δύο μεγάλες πρωτοπορίες: α) το έντεχωο και β) τα τάκλιν του ΑβραΑμ.

Η ζωή όμως, αγαπητέ, είναι διαρκώς γεμάτη ερωτήματα;
1) Καραμανλής ή χάος (που έλεγε και ο μέγας Στυλιανίδης). Απαντήθηκε από την Ιστορία.
2) Υπάρχει Θεός, υπάρχει Παναγία, παράδεισος κλπ; Απαντήθηκε από την Γαλάνη.
3) Τι παίρνει ο Σπύρος Γιατράς;

ΛΑΤΡΕΜΕΝΕ ΣΠΥΡΟ ΓΙΑΤΡΑ, ΤΙ ΠΑΙΡΝΕΙΣ;
ΔΩΣΕ ΜΑΣ ΚΑΙ ΣΩΣΕ ΜΑΣ



Πάνω στην κυτταρική δομή σου σκαρφαλώνει η ζωή είναι η ερωτική ροή σου βόλτα του Θεού στη γη Πάνω στην κυτταρική δομή σου σκαρφαλώνει η ζωή

Εγώ κατάθεση ψυχής κι εσύ ταξίδι αναψυχής παίρνω απ΄το σώμα σου οσμή κι εφεδρικό σου είμαι κλειδί


Ρε συ ΣΠΥΡΟ ΓΙΑΤΡΑ, θα μου πεις; Που βρίσκεις αυτό που βρίσκεις και πόσο μπορείς να μου προμηθεύσεις. Και, ρε συ, πόσα σκάς για να παίζουν τέτοια κομμάτια στο ραδιόφωνο; Δηλαδή, δηλαδή, δηλαδή τι να λέμε.

Bonus: για τον Πάνο Κιάμο τον πλειμομπιλ, δεν έχω ποτέ λόγια. 200.000 καταφέρανε να κάνουν σταρ αυτό. Και έκτοτε, δεν έχει σταματήσει να κλέβει τα παιδιά από το Ανάκαρα, τον Βαγγελάκη τον 8-50 και πόσους άλλους. Δεν έχω λόγια, λέμε. Οπότε, χωρίς λόγια.



Αν ήσουν νικοτίνη θα ‘κανα πακέτα
Αν ήσουνα ποτό δε θ’ άφηνα σταγόνα
Αν είχα το κλειδί θα σου ‘βαζα λουκέτα
Κι αν τα ‘σπαγες ποτέ θα έπεφτα στο χώμα

Σ’ αγαπάω πιο πολύ κι απ’ τη γυναίκα μου
Σ’ αγαπάω πιο πολύ κι απ’ τη ζωή μου
Και αυτό την αφήνω στα χέρια σου
Την πετάω αν δεν είσαι εσύ μαζί μου
Σ’ αγαπάω πιο πολύ κι απ’ τη γυναίκα μου
Σ’ αγαπάω πιο πολύ κι από όποια άλλη
Τη ζωή μου αφήνω στα χέρια σου
Πρόσεχέ τηνα, γιατί δεν έχω άλλη