Πασχαλιάτικο τραγούδι από την Ήπειρο και τα Γρεβενά.
Αν είναι ένα πράγμα που λείπει σήμερα από την τραγουδοποιϊα, είναι η σημασία. Η εντυπωσιακή επιμονή στην ατελείωτη καψούρα, σε μια εποχή που η χώρα έχει μυριάδες προβλήματα, δείχνει πόσο μακριά είναι οι δημιουργοί και οι εταιρείες από την πραγματικότητα. Ακόμα και ο Δεκεμβρης του 2008 δεν ξύπνησε τα ζωντανά, να δούμε τι θα μπορέσει ποτέ να το κάνει. Ως τότε, άγιος ο θεός της καψούρας. Τι να κάνουμε.
μια εκδοχή
Αν είναι ένα πράγμα που λείπει σήμερα από την τραγουδοποιϊα, είναι η σημασία. Η εντυπωσιακή επιμονή στην ατελείωτη καψούρα, σε μια εποχή που η χώρα έχει μυριάδες προβλήματα, δείχνει πόσο μακριά είναι οι δημιουργοί και οι εταιρείες από την πραγματικότητα. Ακόμα και ο Δεκεμβρης του 2008 δεν ξύπνησε τα ζωντανά, να δούμε τι θα μπορέσει ποτέ να το κάνει. Ως τότε, άγιος ο θεός της καψούρας. Τι να κάνουμε.
μια εκδοχή
Ποια σκύλα μάνα το ‘λεγε
Τ' αδέρφια δεν πονιούνται
Τ' αδέρφια σκίζουν τα βουνά
Κι οι αδερφές τους κάμπους
Κι η μάνα σκίζει τη θάλασσα
Όσο να τ' ανταμώσει
Σαν πάεισε και τ' αντάμωσε
Σε ένα όμορφο μπαΐρι
Τριάντα χρίνια ακάμωτο
Κι εξήντα παριασμένο
Και εκεί τραπέζι έστρωσαν
Να καλογιοματίσουν
Χρυσά μαντίλια έβγαλαν
Σένα τα λέω τούτα
Κι αν θέλεις άκουστα
Πάρε χαρτί και πένα
Και κάτσε γράψε τα.
και μια άλλη εκδοχή
Άιντε ποια μάνα σκύλα το βρε το 'λεγε
όρε τ' αδέρφια δεν πονιούνται
Άιντε τ' αδέρφια σκίζουν τα βρε τα βουνά
όρε κι οι αδερφές τους κάμπους
Άιντε κι η μάνα σκίζει γιε μ' τη θάλασσα
όρε ν' ωσπού ν' ανταμωθούνε
Άιντε σαν πήγαν γιε μου κι ανταμώσανε
όρε σ' ένα χρυσό γιε μου τραπέζι
Άιντε χρυσά μαντήλια βγα- βρε βγάλανε
όρε τα δάκρυα γιε μου σκουπίζουν
όρε τ' αδέρφια δεν πονιούνται
Άιντε τ' αδέρφια σκίζουν τα βρε τα βουνά
όρε κι οι αδερφές τους κάμπους
Άιντε κι η μάνα σκίζει γιε μ' τη θάλασσα
όρε ν' ωσπού ν' ανταμωθούνε
Άιντε σαν πήγαν γιε μου κι ανταμώσανε
όρε σ' ένα χρυσό γιε μου τραπέζι
Άιντε χρυσά μαντήλια βγα- βρε βγάλανε
όρε τα δάκρυα γιε μου σκουπίζουν
Το'χουν πει πολλοί, ο Τάκης Καρναβάς, ο Τσαλάγκας, ο Ανδρέας Τσαούσης, η Φιλιώ Πυργάκη, η Τασία Βέρα, ο Λάκης Χαλκιάς.
No comments:
Post a Comment