Γεια.
Είσαι κουρασμένος;
Ναι, που το κατάλαβες;
Μιλάς σιγά.
Α, ναι, είμαι πολύ κουρασμένος.
Είστε στην Νέα Υόρκη;
Τώρα πηγαίνουμε στην Φιλαδέλφεια. Ήμασταν στην Νέα Υόρκη. Είναι η τέταρτη φορά που είμαστε εδώ, οπότε βλέπουμε φίλους.
Παίζετε κάθε μέρα εδώ και 20 μέρες. Πώς πάνε οι συναυλίες;
Πολύ καλά. Ο κόσμος ξέρει σχεδόν όλα τα κομμάτια, τα έχουν κατεβάσει από το internet. Φαίνεται ότι περνάνε καλά, αν και υπάρχει ένα μικρό πρόβλημα κατανόησης αυτών που λέω, και με την προφορά μου.
Παίζετε καινούργιο υλικό από το επερχόμενο άλμπουμ;
Ναι, έχουμε 5-6 κομμάτια που τα παίζουμε στις συναυλίες. Φαίνεται ότι αρέσουν στον κόσμο.
Καινούργιος ήχος; Η θεματολογία παραμένει ίδια;
Τα κομμάτια είναι βασικά περίπου ίδια, απλά καλύτερα. Η μουσική είναι καλύτερη, εγώ γράφω καλύτερα.
Τι εννοείς καλύτερα;
Practice makes best. Πιο δουλεμένος ήχος, πιο δουλεμένοι στίχοι. Αλλά, τα θέματα είναι ίδια. Μου αρέσει να ασχολούμαι με την πραγματικότητα, να λεω τα πράγματα όπως είναι. Τέτοιο στυλ είναι τα κομμάτια.
Πώς γράφετε τα κομμάτια; Μου φαίνεται σαν να γράφεται πρώτα η μουσική και μετά να μπαίνουν οι στίχοι;
Κάπως έτσι. Εγώ δεν παίζω κανένα όργανο, οπότε αυτό που κάνω είναι να πηγαίνω στο στούντιο όταν το μουσικό κομμάτι είναι περίπου έτοιμο. Ακούω και προσπαθώ να του ταιριάξω κάποιους στίχους από το κουτί μου.
Έχεις δηλαδή έτοιμους στίχους;
Ναι, έχω πολλούς. Γράφω συνέχεια.
Πώς ακριβώς γράφεις τα τραγούδια σου; Σε άλλα τραγούδια σου βάζεις μια πρόταση και μετά άλλη μια και μετά άλλη μια και τις ταιριάζεις, και τις επαναλαμβάνεις συνέχεια. Σε άλλα, έχεις ένα ολόκληρο κείμενο.
Δεν ξέρω πως το κάνω. Έτσι μου βγαίνει. Γράφω. Όπως μου βγαίνει.
Σαν να γράφεις ποιήματα;
Ναι, ναι, σαν να γράφω ποιήματα. Έτσι γράφω.
Πώς επιλέγετε τον ήχο των Art Brut; Μου φαίνεται ότι σας αρέσουν σχεδόν τα πάντα.
Βασικά, ακούμε ο καθένας άλλα πράγματα. Εγώ έχω εμμονή με τον Jonathan Richman, στον Mikeαρέσουν οι Weezer, σε άλλον αρέσει το grunge. Βάζει ο καθένας τα δικά του στοιχεία.
Φαίνεται ότι όλοι θέλουν να σας συγκρίνουν με κάτι που εσείς δεν είστε: Pulp, Fall, κλπ. Πάντως, το όνομα σας, Art Brut, σύμφωνα με τον γάλλο καλλιτέχνη Jean Dubuffet που βάφτισε έτσι την τέχνη του το 1945, σημαίνει η τέχνη των καλλιτεχνών που θέλουν να κάνουν κάτι διαφορετικό, κάτι που να μην μοιάζει με κάτι άλλο.
Είναι πολύ ωραίο αυτό που λες. Βασικά, αυτός είναι ο στόχος. Να κάνουμε κάτι δικό μας. Όταν ξεκινήσαμε, απλά θέλαμε να κάνουμε μουσική, χωρίς να ξέρουμε πραγματικά να παίζουμε μουσική.
Εσείς πως θα χαρακτηρίζατε τον ήχο σας;
Βασικά είμαστε μια ροκ μπάντα. Είμαστε μια ροκ μπάντα, στην πραγματικότητα.
Προσωπικά, πιστεύω ότι παίζετε ποπ με νόημα.
Αν το θέτεις έτσι, ναι. Μπορείς να το πεις και έτσι.
Διάβασα κάπου ότι ο Jasper έπαιζε ένα κομμάτι λάθος στα live για 6 μήνες μέχρι να τον διορθώσετε. Γιατί τον διορθώσατε;
Που το άκουσες αυτό; Ναι, έπαιζε το My Little Brother λάθος. Αλλά ήταν καλό. Τώρα το παίζει σωστά.
Στο “Formed A Band”, λες “It’s not rock’n’roll, we’re just talking, to the Kids”. Αλλά, μιλάς συνέχεια για το Top of the Pops και ότι θέλεις να βρεθείς εκεί. Ποιος είναι ο πραγματικός στόχος των Art Brut, να μιλήσετε στα παιδιά, να γίνετε διάσημοι ή και τα δύο;
Το ιδανικό είναι και τα δύο μαζί. Τι θα μπορούσε να είναι καλύτερο από το να μιλάς πραγματικά στα παιδιά και να γίνεις διάσημος γι’αυτό και μετά να πας στο TOTP. Αυτός είναι ο στόχος, και τα δύο μαζί.
Στο “Stand Down” λες “The bravest advice you ever make, is admitting you made a mistake”.
Είναι ένα τραγούδι που έγραψα για έναν γνωστό τρομοκράτη στην Βρετανία, ο οποίος μετά από 10 χρόνια συνειδητοποίησε ότι έκανε λάθος στη ζωή του και αποφάσισε να σταματήσει και να επιστρέψει στην οικογένεια του. Αυτό είναι μια μεγάλη απόφαση, να καταλάβεις ότι έκανες ένα λάθος. Μακάρι να μπορούσα να το κάνω κι εγώ όταν πρέπει.
“Emily Kane”: είναι ένα καταπληκτικό ερωτικό τραγούδι, αν και λίγο τρομακτικό.
Είναι πραγματικός άνθρωπος, ο πρώτος μου έρωτας στα 15. Μου πήρε 10 χρόνια και αυτό το τραγούδι για να την ξεπεράσω. Νόμιζα ότι την αγαπούσα ακόμα. Όμως, με πήρε τηλέφωνο, έψαξε και βρήκε το νούμερό μου και μιλήσαμε, και συνειδητοποίησα ότι ήταν απλά μια έμμονη ιδέα. Ήταν λίγο φοβισμένη, αλλά κατάλαβε και τώρα είναι όλα καλά ανάμεσά μας. Για τον φίλο της, δεν ξέρω...
Στην εκπομπή συζητάμε και για ποδόσφαιρο. Έχετε ένα live κομμάτι που λέγεται “St.Pauli”. Είναι για την ομάδα;
Βασικά, δεν είναι ποδοσφαιρικό τραγούδι. Ήμασταν στο Αμβούργο και πολλοί punks φορούσαν την εμφάνιση της St.Pauli, που είναι μια μικρή ομάδα και αισθάνθηκα ότι θα ήταν ωραίο αίσθημα να φοράς την μπλούζα μιας τέτοιας ομάδας, εσύ μαζί με κάποιους άλλους. Γι’αυτό το έγραψα.
Πάντως, εμείς είμαστε φαν της ομάδας, η οποία είναι cult ομάδα, καθώς πάντα συγκρινόταν με τις μεγαλύτερες συντοπίτισσες της.
Ακούγεσαι ήσυχος, ένας ήσυχος τύπος. Όμως, έχεις ένα κομμάτι με τίτλο Fight, που περιγράφει έναν καυγά. Με τους Whelsh Elephants έγραψες το “Fuck the MSP” για τους Manic Street Preachers. Με τον Kele από τους Block Party είχατε φασαρίες. Άκουσα ότι μίλησες και για τον Pete Doherty και για τους The Others και την Poptone (Records). Ψάχνεις φασαρίες;
Όχι, απλά μερικές φορές λέω τα πράγματα όπως είναι και μπλέκω. Πάντως, δεν ψάχνω φασαρίες, δεν είμαι καλός σε αυτές, άσε που μελανιάζω εύκολα. Δεν μου αρέσουν οι φασαρίες.
Μήπως φταίει και το ποτό;
Βοηθάει. Πάντως, το κομμάτι το εμπνεύστηκα βλέποντας έναν καυγά. Ήθελα να περιγράψω αυτό που συμβαίνει σε έναν καυγά, την εικόνα.
Άκουσα ένα mash-up του My Sherona με το Formed A Band.
Ήταν δώρο από έναν φίλο μου. Καθόμασταν μια μέρα και παίζαμε το “My Sherona” για να περάσει η ώρα και είπε ότι θα ταίριαζε πολύ με το Formed A Band, οπότε τα βάλαμε μαζί. Είναι αστείο, αλλά μου αρέσει, μου αρέσει πολύ.
Ασχολείσαι, λοιπόν, πολύ με την τέχνη. Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σου καλλιτέχνες;
Μου αρέσει πάρα πολύ ο Βαν Γκογκ. Διάβαζα για την σχέση του με τον αδερφό του, για διάφορα πράγματα που έκανε για την ζωγραφική του. Είχα πάει στο μουσείο του στο Άμστερνταμ και ήταν καταπληκτικό.
Διαβάζεις πολύ;
Ναι, διαβάζω πολύ. Θα σου φανεί παράξενο, διαβάζω πολλά παιδικά βιβλία και βιβλία με ήρωες από την δεκαετία του ’50.
Και κάτι τελευταίο, άκουσα ότι διασκευάσατε το “The Great Escape” των We are Scientists σαν να το παίζανε οι Lynyrd Skynyrd.
Ναι, ναι. Θέλαμε να το κάνουμε σαν το “Free Bird”. Καλό είναι. Είμαστε φίλοι με τα παιδιά, είναι πολύ καλή μπάντα και κάνανε κι αυτοί ένα δικό μας κομμάτι, το “Bang Bang Rock & Roll”.
Το παίζετε ζωντανά;
Ναι, ναι. Παίζουμε διάφορα κομμάτια στο live.
Παίζετε και διασκευές;
Παίζουμε, παίζουμε αρκετές. Για να καταλάβεις, στην τελευταία συναυλία μας παίξαμε το HotelCalifornia.
Σοβαρά; Να το περιμένουμε και στην Αθήνα;
Ποιος ξέρει. Θα δούμε.
Πρέπει να σου πω ότι ο δίσκος μου άρεσε πολύ και πιστεύω ότι αρέσει στον κόσμο. Περιμένω ότι η συναυλία στην Αθήνα θα έχει επιτυχία.
Ωραία, το εύχομαι.
Σε ευχαριστώ πολύ και εύχομαι καλή συνέχεια στην περιοδεία σας.
Ευχαριστώ και θα τα πούμε στην Ελλάδα.
Και μια παράξενη ερώτηση, αν θέλεις: γελάς πολύ;
Ναι, ναι. Γελάω συνέχεια. Και όταν κοιμούνται οι άλλοι, τους κοιτάω και γελάω σιωπηλά. Ναι, γελάω.
No comments:
Post a Comment