Συνέντευξη: Miles Kane

Όταν δεν είσαι δημοσιογράφος και σου προτείνεται να παίξεις το ρόλο αυτό για μια συνέντευξη με έναν καλλιτέχνη του μουσικού σου γούστου, η πρόκληση είναι τουλάχιστον ενδιαφέρουσα. Σημαντικό ρόλο έπαιξε και το γεγονός ότι μου είχε κάνει την καλύτερη δυνατή εντύπωση στο Rock en Seine τον περασμένο Αύγουστο και μια κουβέντα μαζί του σίγουρα θα άξιζε τον κόπο. Κουβέντα λοιπόν, και όχι συνέντευξη, και χωρίς καμία προετοιμασία, πέρα από όσα τύχαινε να γνωρίζω ήδη για τον Miles Kane, παραβαίνοντας λόγω άγνοιας όλους τους κανόνες δημοσιογραφικής δεοντολογίας, μια Δευτέρα πρωί (καλά από τι ώρα δίνουν συνεντεύξεις εκεί στην Αγγλία...) απάντησα στην κλήση από το management του και περίμενα να με συνδέσουν με τον ίδιο. Το αν θα μιλούσα μαζί του ως μουσικός, ως δημοσιογράφος, ή ως ακροατής είναι κάτι που δεν είχα αποφασίσει και κάτι για το οποίο ακόμα δεν έχω καταλήξει. Μικρή σημασία έχει αυτό για έναν τύπο που στα 26 του έχει ήδη μια σημαντική διαδρομή και προφανώς στον καθημερινό προγραμματισμό του είναι αμέτρητες συνεντεύξεις για την προώθηση περιοδειών, δίσκων κλπ... Το βάρος για να βγει κάτι από αυτό το 20λεπτο έπεφτε πάνω μου. Ακολουθούν λοιπόν κάποιες αυθόρμητες ερωτήσεις, συνοδευόμενες από τις απαντήσεις που κατάφερα να κατανοήσω παλεύοντας με τη βαριά αγγλική προφορά του Miles Kane.

Καλημέρες, συστάσεις και η πρώτη μου απορία αφορά το πως του φαίνεται να περιοδεύει με προσωπική του δουλειά και όχι σα μέλος μπάντας, όπως έιχε συμβεί με τους Rascals και Last Shadow Puppets. «Είναι κάτι που με κάνει υπερήφανο και με τονώνει απίστευτα. Πιστέυω ότι πάντα η δουλειά γίνεται μέσα στα συγκροτήματα, για αυτό και έχω σταθερούς συνεργάτες, απλά αυτή τη φορά το όνομα της μπάντας ταυτίζεται με το δικό μου.»

-Και αν τα κομμάτια σου δεν αρέσουν τελικά στο κοινό; Πώς αντιμετωπίζεις το γεγονός ότι τώρα είσαι ο μόνος συνθετικά υπέυθυνος; «Κοίταξε, οι συνθέσεις πάντα εκφράζουν μια συγκεκριμένη περίοδο που περνάω. Δεν έχω κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό μου όταν γράφω κάτι, δεν ακολουθώ δλδ τις μόδες ούτε με απασχολεί το πόσο εμπορικό θα βγει. Δε φοβάμαι να αντιμετωπίσω την αποτυχία, το οποίο πρέπει να οριστεί κάπως, δλδ αποτυχία είναι αν κάτι δεν πουλήσει μόνο; Η αν ένα κομμάτι είναι κακό; Και πώς κρίνεται το κακό κομμάτι; Το γούστο είναι προσωπικό οπότε σε αυτό το πλαίσο είμαι χαρούμενος για κάθε σύνθεση που βγαίνει ε και αν δεν πάει καλά θα υπάρξει και επόμενη φορά»

-Μιας που είπες για πωλήσεις, πόσο σημαντικό είναι το image ενός καλλιτέχνη; Θα μπορούσες να παίζεις αυτή τη μουσική φορώντας φαρδια παντελόνια; Εξυπηρετεί κάποιο σκοπό το στυλ και υπάρχει καποιος manager που δίνει κατευθύνσεις για αυτό; «Το να σου πω ότι δεν έχει σημασία είναι ψέμα, πάντα υπάρχουν κάποιες τάσεις που ακολουθείς, είτε αυθόρμητα είτε μετά από καθοδήγηση. Είναι ένα σύνολο πραγμάτων που επηρρεάζουν την εικόνα σου και ναι θα ήταν αστείο να παίζω αυτή τη μουσική με φαρδιά παντελόνια και στυλ hip hop γιατί πολύ απλά δε θα ένιωθα άνετα ντυμένος έτσι. Τώρα το αν με βγάζει το nme στους καλοντυμένους, χαίρομαι γιατί η αισθητική μου αρέσει προς τα έξω, αλλά ακόμα περισσότερο χαίρομαι που αρέσουν και τα κομμάτια μου. Δεν είμαι style icon, ούτε μοντέλο και όποιες συμβουλές πάρω θα είναι μόνο στο πλαίσιο που μου ταιριάζουν.»
-Στην κλασσική πια προσπάθεια των αγγλικών-ευρωπαϊκών συγκροτημάτων και καλλιτεχνών να κάνουν μια επιτυχημένη καριέρα και στην αμερικάνικη αγορά ποιό είναι το σχόλιο σου; Θα έκανες υποχωρήσεις για να πουλήσεις και εκεί και μέχρι που θα έφταναν αυτές μουσικά αλλά και στυλιστικά; «Τραγουδάμε στα αγγλικά, παγκόσμια πλέον γλώσσα και παρά τις διαφορές σε παραστάσεις και κουλτούρα θεωρώ ότι τα τραγούδια μου αφορούν και ανθρώπους εκτός Λονδίνου, Αγγλίας και Ευρώπης. Η ροκ μουσική είναι παγκόσμια και μπορεί να σε γουστάρουν ακροατές από παντού. Τώρα αν αυτό θα πρέπει να γίνει στόχος σου και για αυτό το λόγο να αλλοιώσεις τη μουσική σου ή το ποιος δείχνεις ότι είσαι, δε με έχει απασχολήσει ακόμα, αλλά αν συμβεί ποτέ δε νομίζω ότι θα μπορέσω να προσποιηθώ κάτι άλλο από αυτό που είμαι.»

-Είδα το κλιπ για το First of my kind. Μου άρεσε, και δεν ξερω γιατί μου θυμίζεις τον Paul Weller σε αυτό. Πόσο σημαντικό έιναι ενα καλό κλιπ για την προώθηση ενός κομματιού; «Το παίρνω σαν κοπλιμέντο και ελπίζω να εννοείς τον Paul Weller πριν 30 χρόνια...Όσο για τη σημασία του κλιπ πλεόν δε γίνεται αλλιώς, πρέπει να έχεις ένα βίντεο για να προωθήσεις τη δουλειά σου, χωρίς απαραίτητα αυτό να πρέπει να είναι υπερπαραγωγή.»

-Ο ρόλος των στίχων στη μουσική σου; Σε ενδιαφέρει να προβληματίσεις αυτόν που θα σε ακούσει η απλά ενα ρεφραίν με λέξεις που ηχούν καλά μεταξύ τους αρκει; «Δεν είμαι ποιητής, τραγούδια γράφω. Μιλάω για πράγματα που απασχολούν εμένα και αν αγγίζω κάποιους με αυτά τότε το χαίρομαι. Αλλά είναι πάντα ο συνδυασμός μελωδίας και στίχων που με απασχολεί.»

-Δε γίνεται να μη σε ρωτήσω για την άποψη σου για την κατάσταση στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή και τί περιμένεις να δεις εδώ; «Η ενημέρωση που έχω είναι γενική και προέρχεται από τα media για αυτό και είμαι επιφυλακτικός. Η πολιτική ανάλυση δεν είναι το φόρτε μου οπότε θα αρκεστώ να ευχηθώ τα πράγματα να πάνε καλύτερα σύντομα.»

Ευχαριστίες και υπόσχεση για ραντεβού από κοντά στο Ejekt Festival έκλεισαν αυτή την κουβέντα με έναν τύπο που μου έδωσε την αίσθηση ότι είναι πολύ cool και αποτελεί καλή παρέα για να πιεις μπύρες μαζί του. Αρκεί να είσαι συγκεντρωμένος για να καταλάβεις τα αγγλικά του....

Συνέντευξη: Ζήσης Ανδριόπουλος / Zebra Tracks