Ευθύμης Κούρτης - Δεν είμαι ρατσιστής (αλλά γαμώ τη Γερμανία)

Είναι μια χώρα εδώ κοντά που έχει μια μανία
από παληά και κυνηγά παγκόσμια κυριαρχία...
Πάντα κουμάντο θέλανε στον κόσμο μας να κάνουν,
κάποτε με όπλα και φωτιά, τώρα τα φράγκα φτάνουν.
Μια-δυο φορές προσπάθησαν κι ο κόσμος διχασμένος
σκοτώθηκε και σκότωσε, τι τράβηξε ο καημένος...
Χρόνια πολλά περάσανε και στέγνωσε το χώμα,
μα ρούχα κι αν αλλάξανε, οι ίδιοι είν' ακόμα.
Κι όμως δε βάζουνε μυαλό, σου λέω δεν είν' αθρώποι.
Τότε το χρέωσαν στους Ναζί και αύριο στην Ευρώπη.
Δεν είμαι ρατσιστής, αλλά γαμώ τη Γερμανία!
Εξήντα χρόνια πέρασαν και να, η ίδια ιστορία...
Σεργιάνι βγήκανε ξανά, μου φέρνουν αηδία.
Δεν είμαι ρατσιστής, αλλά γαμώ τη Γερμανία!

Και για να μην ξεχνιόμαστε, να μην περάσει κι η ώρα,
ας πούμε και γι'αυτούς που φταίν' στην ίδια μας τη χώρα.
Για να είμαι ειλικρινής κάποια φορά μοιραία
και οι δικοί μου οι γονείς θα ψήφισαν Αντρέα,
που με τους λαϊκισμούς του πούλαγε μια ψευτοελπίδα,
μα μόνο που τον ένοιαζε η πρώτη του πατρίδα.
Και ΚΚΕ, δε σε ξεχνώ κι εσένα·
αντίσταση ακόμα πουλάς, μα είν' όλα μιλημένα.
Και κάτι ακόμα άσχετο,μα που όλους μάς ενώνει
-και όχι, δε θα τραγουδήσω το «Μικρό μου πόνι»...
Μπορεί να είμαι ένας μπεκρής κι ίσως και λίγο φάλτσος,
αλλά δεν είμαι ρατσιστής, απλά εσύ είσαι μπάτσος!

Δυο λόγια μόνο ακόμα να σου πω και για εμένα
που μ' έφτασαν να σκέφτομαι να φύγω για τα ξένα.
Δεν είμαι επικίνδυνος, σου λέω, μη με φοβάσαι.
Μάλλον αξιοθρήνητος, είμαι να με λυπάσαι...
Ζω μόνος στην κοσμάρα μου, δεν ενοχλώ κανέναν,
αλλά αν είχα τα λεφτά, -αχ!- και να είχα τα λεφτά...
Θ' αγόραζα, θα μοίραζα όπλα στον καθένα!
Θα βγαίναμε στους δρόμους, θα φωνάζαμε κι εσένα!
Αλλά δεν έχω αρκετά για ν' αγοράσω βία,
γι' αυτό μόνο στους στίχους μου γαμώ τη Γερμανία!

Δεν είμαι ρατσιστής, αλλά...