Τα Δευτεριάτικα (Δόντια πυκνά)

Μάγκα μου, άμα έγινε η κλήρωσις, αιμ μπακ. Αι μεταγραφαί τρέχουν, ρευστό δεν υφίσταται, αλλά όλα είναι δρόμος κι έτσι, μάναμου. Πάμε για άλλη μια χρονιά, πίκρα και φλέγματα, Αχαρναϊκάρα αρρώστια οε οε οε.

Και που'στε πατσαβούρες, όπου σας πετύχω. Καλή σαιζόν βρε λέσια.

Εφέτο, το πακέτο θα το πάμε παραδοσιακά, αρμονικά και με τρίλιες. Να καούν οι πεθερές, να γίνουν τα τριζόνια πέρδικες. Ανίδεε αναγνωσταρά μου και φόλουερ στο τουίτερ, βγάλε το ματογυάλι και άκου πως γίνονται οι δουλειές οι μόρτικες. Έτσι δένει το παστίτσιο, γκέγκε;

Δόντια πυκνά και μαργαριταρένια (δις)
φωνή σαν τ' αηδονιού, στόμα χελιδονιού,
όταν αρχίζει να κλαίει, όλο το Μάη λαλεί,
κι όλη την άνοιξη.

Τ' έχεις μωρέ, μωρέ ζαλιάρικο (δις),
τι βάζεις με το νου σου, φυλαξου απ΄τους εχθρούς σου,
η σκύλα η πεθερά σου, θέλει μαχαίρωμα,
ως το ξημέρωμα.