"Ένα γαλλικό βιβλίο πώς καταλαβαίνεις ότι αξίζει;" "Καταρχήν υπάρχουν οι ζωγραφίες. Έπειτα υπάρχει το ζήτημα της ποιότητας της εικονογράφησης. Ύστερα είναι το δέσιμο. Αν ένα βιβλίο είναι καλό, ο ιδιοκτήτης του θα το δώσει για να του κάνουν το κατάλληλο δέσιμο. Τα αγγλικά βιβλία είναι όλα δεμένα, αλλά το δέσιμό τους είναι άθλιο. Δεν μπορείς, λοιπόν, να βγάλεις συμπέρασμα." ... Κάποια μέρα ρώτησα μια άλλη βιβλιοπώλισσα, που ήταν φίλη μου, αν ποτέ πουλούσαν βιβλία οι ίδιοι οι κάτοχοί τους. "Μπα", έκανε. "Αυτοί τα πετάνε. Έτσι καταλαβαίνει κανείς ότι δεν έχουν καμία αξία." Τους τα δίνουν φίλοι τους, για να τα διαβάζουν στο πλοίο. "Το δίχως άλλο", είπε. "Θα πρέπει να παρατάνε πολλά στα πλοία". "Πράγματι," είπα. "Και η εταιρεία που εκμεταλλεύεται τα πλοίο, τα κρατάει, τα δένει και στο τέλος φτιάχνει ολόκληρες βιβλιοθήκες". "Έξυπνο αυτό!" είπε. "Τουλάχιστον έτσι δένονται όπως πρέπει. Ένα τέτοιο βιβλίο σίγουρα θα είχε αξία".
No comments:
Post a Comment