Βαρύ και ασήκωτο να χάνεις από την Ραφήνα. Βαρύ. Ασήκωτο. Ωϊμέ. Κάνε Χριστούγεννα σου λέει μετά. Άντε, ψυχοπονιάρη αναγνώστη, ψυχοπόνα στην πηγή.
Σήμερα, αφιέρωμα στο κορυφαίο τραγούδι της δεκαετίας που μας αφήνει. ΤΟ έπος. ΤΟ άσμα ασμάτων. Το καναβούρι του κάθε ζώντος και εκλιπόντος.
Δύο ήλιοι πάνω από την Ασία δεν μπορούν να λάμπουν. Αλλά υπάρχουν ορισμένες στιγμές στην Ιστορία, όταν ο χρόνος παγώνει και γίνονται και θαύματα, ε; Πως φύσηξε τότε και το έφαγε ο Ελε και γλύτωσε η Ευρώπη μια δεκαετία αυτοκρατορία του μεγάλου Θρύλου (δεν θα είχε και 5 Τσαμπιολί να κάθονται στην πλατεία Ελευθερίας τώρα, θα τα'χε στο χαλαρό); Έτσι, έτσι έγινε και στην μεγάλη αυτή συνεύρεση των Τεράτων της μουσικής μας. Αρρώστια.
Τα'χουμε ξαναπεί: Μπιλ Καρράς, αδερφός. Να μου κόβει μέρες να τις δίνει σ'αυτόν, να ερμηνεύει για να χαίρεται η Πλάση όλη. Όλες οι χθόνιες δυνάμεις στο λαρύγγι του θεού είναι. Και πού'σαι, ημίκουφος και τα ρίχνει έτσι. Φαντάσου να άκουγε. Τι παρελκόμενο έχει καταναλωθεί για την πάρτη σου ρε Μπιλ, η μισή σοδεία της Αίγινας έχει τον Τ.Κ. σου στα τιμολόγια.
Για τον Μιχάλη τον Ρακιντζή, ξεμαλλιασμένες που λυσάτε να τονε φάτε, ήτανε εποχές που ο Μαικλ έκοβε 5.000 εισιτήρια και έβαζε τις μαύρες. Όταν μιλάμε για σταρούμπες, ανοίχτε και κανα βιβλίο να μαθαίνετε, αντίβαρα της κοινωνίας. Να ξέρουμε και τι λέμε, ε. Γραμμένη σε μάρμαρο η ιστορία.
Το λοιπό:
Στίχοι - Μουσική: Μιχάλης Ρακιντζής
Ερμηνεία: Βασίλης Καρράς
Βάλε μια βότκα στο ποτήρι μου
και κάτσε δίπλα για χατίρι μου.
Πρόσεξε, όμως, ένα πράγμα μη μου πεις:
πως απ’ τις άλλες είσαι διαφορετική.
Γιατί αν είσαστε όλες σας σωστές,
δε θα υπήρχαν άνδρες μες στις φυλακές.
Γιατί αν είσαστε όλες σας σωστές,
δε θα μετρούσαμε ατέλειωτες πληγές.
Βάλε μια βότκα στο ποτήρι μου
να σβήσει η πίκρα απ’ τα χείλη μου.
Μη λες κουβέντες κι ούτε λόγια τρυφερά,
κράτα για μένα την τελευταία μαχαιριά.
Γιατί αν είσαστε όλες σας σωστές,
δε θα υπήρχαν άνδρες μες στις φυλακές.
Γιατί αν είσαστε όλες σας σωστές,
δε θα μετρούσαμε ατέλειωτες πληγές.
Σήμερα, αφιέρωμα στο κορυφαίο τραγούδι της δεκαετίας που μας αφήνει. ΤΟ έπος. ΤΟ άσμα ασμάτων. Το καναβούρι του κάθε ζώντος και εκλιπόντος.
Δύο ήλιοι πάνω από την Ασία δεν μπορούν να λάμπουν. Αλλά υπάρχουν ορισμένες στιγμές στην Ιστορία, όταν ο χρόνος παγώνει και γίνονται και θαύματα, ε; Πως φύσηξε τότε και το έφαγε ο Ελε και γλύτωσε η Ευρώπη μια δεκαετία αυτοκρατορία του μεγάλου Θρύλου (δεν θα είχε και 5 Τσαμπιολί να κάθονται στην πλατεία Ελευθερίας τώρα, θα τα'χε στο χαλαρό); Έτσι, έτσι έγινε και στην μεγάλη αυτή συνεύρεση των Τεράτων της μουσικής μας. Αρρώστια.
Τα'χουμε ξαναπεί: Μπιλ Καρράς, αδερφός. Να μου κόβει μέρες να τις δίνει σ'αυτόν, να ερμηνεύει για να χαίρεται η Πλάση όλη. Όλες οι χθόνιες δυνάμεις στο λαρύγγι του θεού είναι. Και πού'σαι, ημίκουφος και τα ρίχνει έτσι. Φαντάσου να άκουγε. Τι παρελκόμενο έχει καταναλωθεί για την πάρτη σου ρε Μπιλ, η μισή σοδεία της Αίγινας έχει τον Τ.Κ. σου στα τιμολόγια.
Για τον Μιχάλη τον Ρακιντζή, ξεμαλλιασμένες που λυσάτε να τονε φάτε, ήτανε εποχές που ο Μαικλ έκοβε 5.000 εισιτήρια και έβαζε τις μαύρες. Όταν μιλάμε για σταρούμπες, ανοίχτε και κανα βιβλίο να μαθαίνετε, αντίβαρα της κοινωνίας. Να ξέρουμε και τι λέμε, ε. Γραμμένη σε μάρμαρο η ιστορία.
Το λοιπό:
Στίχοι - Μουσική: Μιχάλης Ρακιντζής
Ερμηνεία: Βασίλης Καρράς
Βάλε μια βότκα στο ποτήρι μου
και κάτσε δίπλα για χατίρι μου.
Πρόσεξε, όμως, ένα πράγμα μη μου πεις:
πως απ’ τις άλλες είσαι διαφορετική.
Γιατί αν είσαστε όλες σας σωστές,
δε θα υπήρχαν άνδρες μες στις φυλακές.
Γιατί αν είσαστε όλες σας σωστές,
δε θα μετρούσαμε ατέλειωτες πληγές.
Βάλε μια βότκα στο ποτήρι μου
να σβήσει η πίκρα απ’ τα χείλη μου.
Μη λες κουβέντες κι ούτε λόγια τρυφερά,
κράτα για μένα την τελευταία μαχαιριά.
Γιατί αν είσαστε όλες σας σωστές,
δε θα υπήρχαν άνδρες μες στις φυλακές.
Γιατί αν είσαστε όλες σας σωστές,
δε θα μετρούσαμε ατέλειωτες πληγές.
No comments:
Post a Comment