Τα Δευτεριάτικα (ΑΝΤΥΠΑΣ)

1-0 τον Σαρωνικό, τι να μας πει και η Άιγινα καημένε. Σαρώνω τα πάντα, σαν τον λίβα που καίει τα σπαρτά, ρε. Μάθε.

Σήμερα, μάθημα σοβαρό:

ΑΝΤΥΠΑΣ ΡΕ

ένας ειναι μονο. Σκέτο επώνυμο. Ας μην ήτανε οι σκόνες και τα διάφορα ξεσκονόπανα, και θα ήταν το πιο μεγάλο όνομα ακόμα ο θεός, τι να λέμε. Κλείνει η Εθνική στη Βαρυμπόμπη κάθε βράδυ ρε.

ΑΝΤΥΠΑΣ ΡΕ

25 χρόνια μετά, ο χρόνος δικαίωσε αυτό το έπος.

"Είσαι γυναίκα φίλου μου". Ο ΔΙΣΚΟΣ λέμε.

Επιτυχίες τεράστιες "Μετακομίζω γιατί χωρίζω", "Απαραίτητη μου είσαι απαραίτητη". Νοήματα μεγάλα. Επιτυχία ιστορική. Οι στίχοι ισχύουν ίδια και απαράλλαχτα ως σήμερα. Η μουσική πραγματικά αξεπέραστη. Ο βάρδος στα καλύτερά του, η φωνή πιο καψούρα δεν γίνεται. ΔΙΣΚΑΡΑ, λέμε. Δεν τα κάνουν πια έτσι.

είσαι γυναικα φίλου μου

γι'αυτό το βλέπω λάθος

γιατί πολλά τραβήγματα

θα'χει αυτό το πάθος

πάρε λοιπόν το δρόμο σου

να πάρω το δικό μου

να'σαι γυναίκα φίλου μου

ήτανε το γραφτό μου

α ρε πόλυγκραμ, τι δίσκους έβγαζες

και πάρε και το αλλιώτικο, έτσι γιατί είσαι άμπαλλος και θέλεις να γουστάρεις στο περίπου.