Τα Δευτεριάτικα (όπου σκότωσα κύτταρα πολλά)

Είμαστε αντιεξουσιαστές στην εξουσία, να τα λέμε αυτά. Άλλωστε "Η λογική του μέλλοντος κυρά μου είναι η τρέλα
και τρέλα έχω εγώ πολύ γι'αυτό κοντά μου έλα". Γειά σου ρε ΓΑΠ, πολύ μεγάλε.




Ένιγουει, πληρώνω φόρους κάργα (πολύ περισσότερους από εσένα, αγαπημένε απανταχού αναγνώστη), οπότε σήμερα την Δευτέρα 13/9, μια μέρα άχρηστη, αν δεν ήταν μόνο 6 μέρες πριν τις 19/9 και το ντεμπούτο της σαιζόν στο Κορωπί, έχω να πω ότι: αι μεταγραφαί εγίνανε, τα φιλικά εγίνανε, έβρεξε και ποτίστηκε και το χορτάρι, όλα είναι έτοιμα για άλλο ένα καταπληκτικό 2010-2011. Θα κλαίνε οι λαϊκές κάθε Δευτέρα, λέμε.

Και επειδή σε ξέρω τι αχάριστος είσαι, και επειδή τα στάνταρ έχουνε τεθεί πολύ ψηλά σε αυτήνα εδώ την στήλη (θυμάσαι τον Εξωγήϊνο; φτύστονκόρφο σου), πάρε τον ύμνο του καταπληκτικού και λατρεμένου Στάθη Ξένου:

Σκότωσα κύτταρα πολλά
για να ξεχάσω να σε σκέφτομαι
πέρασα ένα Γολγοθά
για να μπορέσω να σ'ανέχομαι

Βγαλμένο από τη ζωή. Κι επειδή σε βλέπω ότι ήδη ψάχνεσαι, ο Στάθης ο Ξένος είναι αυτός που είναι στο στενό απέναντι και κοιμάται στο αμάξι μέσα: Κορνάρω