The Boy - Κουστουμάκι

Η πρώτη παρουσιάση του "Είμαι Αυτός" (άκου το εδώ) του πρώτου κομματιού από το "Koυστουμάκι" έκανε 1500 streams σε 2-3 μέρες, έγινε ριποστ δεξιά και αριστερά και προκάλεσε έναν κάποιο σαματά και προπαραγγελίες που η Inner Ear δεν έχει ματαδεί.

Σήμερα:

α) ο The Boy γράφει για τα κομμάτια του δίσκου "Κουστουμάκι".
β) άκου το "Ελλάδα", κομμάτι εντελώς διαφορετικό από το "Είμαι Αυτός", έτσι για να γουστάρεις, με τα spread και το πανηγύρι του ΓΑΠ.

ΑΓΡΙΜΙ
Αυτό το τραγούδι με ικανοποίησε στη τελική του μορφή ίσως περισσότερο απ’όλα του δίσκου. Ξεκίνησα να το γράφω από το ενδιαφέρον που μου προκαλούσε η λέξη «αγρίμι» μετά από αλλεπάλληλες προβολές του Altered States του Ken Russell. Ένιωθα ότι είναι ένα στάδιο του εαυτού μου που έχω ξεπεράσει και θα ήθελα να επιστρέψω.

ΚΑΠΟΙΑ ΕΠΟΧΗ
Αυτό είναι από τα πρώτα τραγούδια με ελληνικό στίχο που έχω γράψει. Πίσω στο 2004 άκουγα πολύ Μανώλη Κονταρό πιστεύοντας ότι είναι ο Κρητικός Lou Reed. Επηρεασμένος από το flow του στον τρόπο που τραγουδούσε έγραψα αυτό. Στην Αθήνα οι κατσαρίδες με κυνηγάνε μια ζωή. Εδώ είναι η πρώτη μου αναφορά στα αγαπημένα μου κατοικίδια.

ΦΑΙΝΟΜΑΙ ΤΟΣΟ ΟΜΟΡΦΟΣ
Επίσης κομμάτι του 2004. Τότε λεγότανε Φαίνομαι τόσο άσχημος. Μετά από τρία χρόνια ψυχανάλυση δεν μπορούσα να το τραγουδάω πια. Μελαγχολούσα πολύ οπότε το έκανα «φαίνομαι τόσο όμορφος» και τουλάχιστον τώρα κρυφογελάω κάθε φορά που το ακούω. Για κάποιο λόγο στο στούντιο αναφερόμασταν σε αυτό ως «total» από την μουσική του Σπανουδάκη που είχε κάνει για τη διαφήμιση του γιαουρτιού παλιά .

ΕΛΛΑΔΑ
Αυτό είναι από ένα κύκλο τραγουδιών που έγραψα τον περασμένο δεκέμβρη τις στιγμές που φοβόμουνα να βγω στον δρόμο άλλα δεν έπρεπε να νιώθω τελείως άχρηστος οπότε έγραφα κομμάτια . Είναι σχεδόν ένα ερωτικό τραγούδι με τον τρόπο που εγώ νιώθω σαν ερωτικούς τους arcade fire.

ΕΙΜΑΙ ΑΥΤΟΣ
Κομμάτι του 2004 εν μέσω Lou Reed και Στέρεο Νόβα ακροάσεων. Το είχα γράψει την ίδια μέρα με το «Σ αγαπάω να της λες» από το Please make me dance. Είναι εικόνες από την διαδρομή που έκανα καθημερινά τότε . Τώρα πια συνιστώ το ποδήλατο γιατί προσέχεις τον δρόμο και δεν μπορείς να σκέφτεσαι. Καθαρίζει το μυαλό σου και επίσης η άσκοπη αναμονή σε ουρές και μέσα μαζικής μεταφοράς στην Αθήνα προκαλεί βίαιες αντιδράσεις.

ΑΣΠΡΕΣ ΦΟΡΕΣΙΕΣ
Οι Ασπρες φορεσιές είναι αρκετά επηρεασμένες από τις εικόνες που μου δημιουργεί η μουσική του Matt Elliott και του Άρη Ρέτσου. Μου αρέσει η prince-ική κιθάρα που έχουμε βάλει. Κάθε φορά που το ακούω αυτό το κομμάτι νιώθω ότι λέει κάτι σημαντικό για μένα άλλα ακόμα δεν είμαι σίγουρος τι είναι αυτό.

ΜΑΤΙΑ ΚΛΕΙΣΤΑ
Επίσης ένα κομμάτι που προσπαθώ να καταλάβω/νιώσω τι λένε οι στίχοι. Τρελαίνομαι για τις powerballads και αυτό ξεκίνησε έτσι. Μάλιστα μέσα στο σπίτι αναφερόμουνα σε αυτό ως «το Χατζηγιαννικό μου». Πάντα σκεφτόμουνα ότι μιλάει για την επαφή μιας γκόμενας με Εξωγήινους άλλα δεν έχω καταφέρει να φτάσω παραπέρα ακόμα να δω τι σημαίνει για μένα.

ΝΗΜΑ
Αυτό είναι το βασικό μουσικό θέμα της επόμενης ταινίας που ετοιμάζω. Μου αρέσει πολύ αυτό το τραγούδι. Νομίζω ότι ήθελα να αντιγράψω αυτό που μου προκαλεί συναισθηματικά η Ροζαλία από την Λιλιπούπολη. Για μένα το Νήμα είναι ένα πολιτικό τραγούδι που μια μητέρα το τραγουδάει για να νανουρίσει το γιο της.

ΤΣΕΚΟΥΡΙ
Το τσεκούρι δεν είναι ακριβώς τραγούδι. Είναι μια κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο χαρακτήρας μας. Μιλάει για τον φασίστα που κρύβουμε μέσα μας. Τα συναισθήματα που περιγράφονται μέσα, μου είναι πολύ γνώριμα .Με ενδιαφέρει γενικά το πώς η πόλη σχεδόν σαν υπαρκτό πρόσωπο ωθεί τους πολίτες της στον φόνο. Σαν τον Πολάνσκι στον Ένοικο. Στην Αθήνα και σε όλες τις μεγαλουπόλεις σε στιγμές νιώθεις ότι κάτι σε τραβάει προς αυτή την κατεύθυνση . Αυτό που έλεγε ο ΝτεΝίρο στον Ταξιτζή που είναι και η μεγάλη μου επιρροή για αυτό το κομμάτι «Κάποιος να τραβήξει το καζανάκι να φύγουν όλα τα σκατά στους υπονόμους».

ΔΑΓΚΩΜΑΤΙΑ
Αυτό το τραγούδι μου θυμίζει μια μικρή ιστορία του Κάφκα που υπάρχει και στην αρχή της Δίκης του Όρσον Ουέλς .Για έναν άνθρωπο που περιμένει όλη του τη ζωή πίσω από την πόρτα του Νόμου. Για μένα η Δαγκωματιά είναι μια αλληγορία για την αναζήτηση της προσωπικής ελευθερίας. Από όταν το έγραψα μέχρι και τώρα όταν το τραγουδάω μου βγαίνει η φωνή μίμησης του Μητσιά που έχω.

ΚΟΥΣΤΟΥΜΑΚΙ
Άλλο ένα από τα κομμάτια του περασμένου Δεκεμβρίου. Ισως το μοναδικό κομμάτι που έχω γράψει που έχω ασχοληθεί πάνω από μια μέρα με αυτό. Ακουγα πολύ Dylan τότε και σκεφτόμουνα το LikeA Rolling Stone και τους άπειρους στίχους που είχε γράψει για αυτό και σαν παιδάκι που ζηλεύει αποφάσισα να το κάνω και γω. Παρ όλο τον μιμητισμό όμως το Κουστουμάκι συνοψίζει τα πάντα σε αυτό το δίσκο νομίζω. Μου αρέσει η παραληρηματική του διάθεση . Είναι σαν να μιλάς με έναν ενδιαφέροντα τρελό και να προσπαθείς να συντάξεις την ιστορία και την αλήθεια πίσω από το παραλήρημα . Ίσως τελικά η λογική σκέψη να μην μπορεί να περιγράψει την κατάσταση την οποία ζούμε ενώ το παραλήρημα να μπορεί.


The boy - ellada by stopthatsound