Ποια είναι η νομική κατάσταση του ελληνικού κινηματογράφου σήμερα και γιατί ζητάτε να αλλάξει;
Αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα υποτίθεται ότι ισχύει ένας νόμος που ψηφίστηκε στην δεκαετία του ογδόντα, έχει μείνει ως ο νόμος της Μελίνας ο οποίος δεν εφαρμόζεται. Από τα 17 εκατομμύρια ευρώ που υποτίθεται δίνονται στο σινεμά, μόνο τα 2,5 με 3,5 πηγαίνουν στην παραγωγή. Το 1,5 του ποσοστού από τα κανάλια που έχει οριστεί να πηγαίνει στον κινηματογράφο, δεν εφαρμόζεται.
Η σχολή κινηματογράφου που υπάρχει είναι περισσότερο μια σχολή θεωρητική, ενταγμένη σε ένα ακαδημαικό πλαίσιο, και όχι μια σχολή που βγάζει σκηνοθέτες, παραγωγούς, τεχνικούς, σεναριογράφους.
Ζητάμε να αλλάξει ο υπάρχον νόμος, γιατί στα 20 χρόνια που πέρασαν από τον προηγούμενο έχει αλλάξει η κοινωνία, η τεχνολογία, ο τρόπος που γίνονται και διανέμονται οι ταινίες, και αυτό θέλουμε να κατοχυρωθεί και σε ένα νέο νομικό πλαίσιο. Σε ένα νόμο που θα ανταποκρίνεται στις σημερινές ανάγκες των κινηματογραφιστών.
Τι προτείνετε εσείς ως Ομίχλη να γίνει;
Εμείς ώς ομίχλη πιστευούμε πρέπει να υπάρξει ένα νέος απαπτυξιακός νόμος.
Θα πρέπει να γίνει μια ανακατανομή των χρημάτων που πηγαίνουν στον κινηματογράφο έτσι ώστε να πηγαίνει το μεγαλύτερο κομμάτι στην παραγωγή.Θέλουμε να εφαρμοστεί το 1,5 των καναλιών, και να υπάρξουν ρυθμίσεις φοροαπαλλαγής για τον φορέα ή τον ιδιώτη που θέλει να επενδύσει σε μια ταινία. Θέλουμε να ενισχυθεί το ΕΚΚ και ο ανεξάρτητος παραγωγός, ώστε να αποφύγουμε μια μονοπωλιακή κατάσταση όπου οι μεγάλες εταιρείες παραγωγής και διανομής θα κατέχουν την απόλυτη κυριαρχία στο "χώρο". Θέλουμε να διαφυλάξουμε την "πολυφωνία" στον κινηματογράφο. Θέωρούμε αναγκαία και την αλλαγή στα θεσμικά πλαίσια, στον τρόπο διοίκησης του Φεστιβάλ, του ΕΚΚ, στον τρόπο διεξαγωγής των Βραβείων.
Είναι απαραίτητη η δημιουργία μιας σχολής κινηματογράφου ευρωπαικών προδιαγραφών.
Έχετε υποβάλει ή έχετε έτοιμο κάποιο νομοσχέδιο;
Ενα πολύ σημαντικό πράγμα που συμβαίνει αυτή τη στιγμή στην "ομίχλη", είναι το κομμάτι της αυτο-οργάνωσης και της άμεσης δράσης.
Για όλα τα θέματα που μας αφορούν, δημιουργούνται ομάδες εργασίας, που δουλεύουν πάνω σε ένα συγκεκριμένο ζήτημα και μετά το συζητάνε και με την υπόλοιπη συνέλευση.
Αυτό είναι για μας ουσιαστικό, καθώς βάζει τους κινηματογραφιστές σε μια θέση ενεργητική, τους αναγκάζει να ψάξουν ζητήματα που δεν τους είχαν απασχολήσει ποτέ, να βρουν λύσεις, να πάρουν θέση σε πράγματα που κανονικά τους αφορούν, αλλά με την ατομικότητα και την απαξίωση της πολιτικής αυτά τα χρόνια, είχαν περάσει στα χέρια κάποιων σωματείων που στην ουσία χρησιμοποιούσαν την άγνοια και την αδιαφορία των μελών τους για να αποκτούν εξουσία και άλλα προσωπικά οφέλη.
Ετσι λοιπόν, και με το νομοσχέδιο υπάρχει μια ομάδα που ασχολείται εντατικά με αυτό, και σύντομα θα καταθέσει τις προτάσεις της στον υπουργό.
Υπάρχουν και άλλες προτάσεις πέραν από την δική σας και ποιές;
Αυτή τη στιγμή υπάρχουν ένα σχέδιο νόμου της Διασωματειακής, προτάσεις για ένα νομοσχέδιο από την επιτροπή Γαβρά-μια ολιγομελή επιτροπή κινηματογραφιστών και νομικών που μετά από μια μεγάλη έρευνα κατέλληξε σε κάποιες ιδέες-, και ένα νομοσχέδιο που συνέταξε ο κύριος Σαμαράς μέσα στο καλοκαίρι. Όλα αυτά επί της ΝΔ, η καινούρια κυβέρνηση δεν ξέρουμε ακόμα τι ετοιμάζει.
Ο κος Σαμιώτης στην συζήτηση στην Ελλη στις 5/11 είπε ότι "ζούμε την άνθιση του ελληνικού κινηματογράφου με 2.000.000 εισιτήρια, κάτι που δεν θα ξαναδούμε". Πώς αυτό συνάδει με την δική σας κίνηση για άμεσες αλλαγές στον ελληνικό κινηματογράφο;
ο κύριος Σαμιώτης εξέφρασε μια προσωπική άποψη, εμείς θεωρούμε ότι ο ελληνικός κινηματογράφος έχει νόημα, έχει μέλλον.
Αυτή την εβδομάδα στην Ελλη η αίθουσα είναι πάντα γεμάτη, σε όλων των ειδών τις ταινίες.Σε ντοκυμανταίρ για τον εμφύλιο, σε ταινίες χαμηλών τόνων που προβληματίζονται πάνω στις ανθρώπινες σχέσεις, σε καλοφτιαγμένες κωμωδίες, σε ταινίες πιο πειραματικού ύφους.
Το κοινό είναι εκεί και στηρίζει, και ξανάρχεται, και φεύγει ικανοποιημένο. Η επιτυχία μιας ταινίας, δεν αποτυπώνεται μόνο στα εισητήρια που κάνει, αποτυπώνεται και στην πορεία της στο εξωτερικό, στα φεστιβάλ, αλλά και στη συνείδηση του κόσμου που τη βλέπει, που την αγαπά, που συνεχίζει με την επίδρασή της πάνω του.
Εμείς δεν βλέπουμε την κίνησή μας ως μια κίνηση ελιτίστικη, δεν ζητάμε λεφτά για να κάνουμε το κέφι μας όπως κάποιοι μπορεί να νομίζουν. Θεωρούμε ότι σαν ενεργοί σκεπτόμενοι πολίτες μπορούμε και θέλουμε να προσφέρουμε με τις ταινίες μας, και απλά παλεύουμε για να υπάρξουν οι συνθήκες ώστε να το κάνουμε.
το κομμάτι του πολιτισμού και της παιδείας σε αυτή τη χώρα, είναι μια μεγάλη πληγή. Αυτό φαίνεται όχι μόνο από τον τρόπο που οι προηγούμενες κυβερνήσεις αντιμετώπιζαν τον κινηματογράφο,- σαν κάτι περιττό στην ουσία, απο το οποίο κάποιες φορές ξεπηδούσαν οι "φωτεινές εξαιρέσεις" που έκαναν περήφανη τη χώρα στο εξωτερικό- αλλά και σε άλλουε τομείς του πολιτισμού. Φαινεται από την απουσία του στην παιδεία, στην ανυπαρξία ουσιαστικά καλλιτεχνικών μαθημάτων σε όλη τη διάρκεια της εκπαίδευσης, στα ανέμπνευστα πανεπιστήμια, στην ισχνή χρηματοδότησή του.
Ελπίζουμε ότι οι επιτυχίες που σημειώνονται τα τελευταία χρόνια με ελληνικές ταινίες θα αναγκάσει την πολιτεία να αντιμετωπίσει τον κινηματογράφο πιο σοβαρά.
Ενας πολύ σημαντικός παράγοντας όμως τώρα, είναι η αποφασιστικότητα των κινηματογραφιστών να παλέψουν για τα δικαιώματά τους. Είναι η αφύπνησή τους από το λήθαργο της ατομικότητας και του ανταγωνισμού που κυριαρχεί σε όλες τις τέχνες και στα θεάματα, και η σιγουριά ότι δεν θα σταματήσουμε μέχρι να συμβεί. Άρα είτε ως συνειδητοποίηση του Κράτους, είτε ώς υποχώρηση στην "απειλη" μας, ο νόμος θα γίνει και θα εφαρμοστεί.
Ποια είναι τα επόμενα βήματά σας, σε περίπτωση που δεν εισακουστούν οι προσπάθειες σας άμεσα;
Kαταλαβαίνετε βέβαια, ότι δεν μπορούμε να σας απαντήσουμε...δεν φανερώνεις τα όπλα σου πριν τη μάχη...αυτό που πρέπει να ξέρετε είναι ότι οι κινηματογραφιστές στην ομίχλη δεν είναι ένα πυροτέχνημα, δεν είναι μια συναισθηματική αντίδραση που θα κοπάσει, είναι η συνειδητή επιλογή πολλών ανθρώπων, και άλλων που προσχωρούν καθημερινά, να αγωνιστούν για την ύπαρξή τους.
No comments:
Post a Comment